frá. ? Tjernobyl Tá arbeiddu vit bert á Filipsoyggjunum. Ein dagin spurgdi ein kvinna, um eg hevði hjarta fyri børnum úr Tjernobyl. Eg visti lítið og einki um Tjernobyl, næstan ikki hvar tað var. Hetta var

áhoyrarum. Hetta er tónleikur, ið ferð eftir ferð hevur kroyst meg saman til eitt einasta stórt dukandi hjarta. Eg fari altíð at gráta, tá »Dies Irae« dundrar út yvir mítt syndiga høvur. Jú ? Giuseppe ? hann

helst millum rivini, beint aftanfyri høvdið. Roynt verður at drepa hann beinanvegin við at raka hjarta ella lungu, men oftani skal meira til enn so at fáa lívið av hvalinum. Skutlarin er ótrúliga kvikur

Men á bíbliuskúlanum hevði hann eisini hoyrt um tey ónáddu fólkasløgini aðrastaðni í heiminum, og í hjarta hansara byrjaði so spakuliga ein neisti at tendrast at fara út til teirra við gleðiboðskapinum. Tað

at eg hugsaði, at van Gogh kanska var innlagdur og sat á kamarinum á sjúkrahúsinum. Og lættur um hjarta fái eg at vita, at hetta júst var ætlanin. ? Tað er júst hugskotið. Aftanfyri hurðina ganga sjúkrasystrar

Eftir at hon fyri triðju ferð er komin í fløguspælarin, hevur hon vunnið nógv longur inn í mítt hjarta. Ljóðblandingin er enn ikki av tí allarbesta, og røddin hjá Petur hevur sínar veikleikar, men sangirnir

tey, at eini 20.000 í øllum førum fara at koma til dystin og fara at stuðla sínum liði av heilum hjarta. Eins og tey gjørdu fyri tveimum vikum síðani, tá FK Sarajevo spældi returdyst móti Germinal Ekeren

í gospelumhvørvi og eg fari altíð at syngja gospel uttan mun til, hvat hendir. Gospel er tað mítt hjarta, mín sál og mítt sinn eru, sigur Sigrid Rasmussen. Skal, skal ikki Sum átta ára gomul byrjaði Sigrid [...] búgva í í framtíðini, torir hon ikki at siga. ? Noreg fer altíð at eiga eitt serligt pláss í mínum hjarta og fer at vera ein partur av mínum lívi, men um eg fari at búgva her í framtíðini, fer tíðin at vísa

gloymir henda arv av sangum, sum ongantíð koma at doyggja, tí teir veruliga eru sprotnir úr Guds egna hjarta og givnir til persónar, sum hava megnað at lata orð Guds egnu tankar til okkara, og tekur teir við [...] Heildarinntrykkið av konsertini var, at enn eru knotir í føroyksum gospeltónleiki, og innast í mínum hjarta fegnist eg um, at so væl er statt í okkara landi á hesum øki. Má Gud vælsigna tykkum, og haldið á

rætt er, út. Men umstøðurnar eru ikki hepnar fyri dømingina, tá so er. Dómarin má døma eftir sínum hjarta, og ikki eftir linjuni Stuttligt er at síggja ensku dómararnar. Teir gera stórar villur, ja størri [...] ásetingum og tosið um felags linju kann bara gera dómararnar ótryggar, tí tá døma teir ikki av »sínum hjarta«. Úrslitið er ein mongd av gulum kortum á skeivum stað til skeivu tíð, kanska óneyðugt og serliga