sjálvt, at fara at minka um bussrutuna her hjá okkum, tað er óðamannaverk. Vit hava krav uppá, at okkara løgtingsmenn lata hoyra frá sær og ikki lata eitt so stórt og álvarsamt mál fara fram óátalað av

skipast. ? Vit kunnu venda okkum til myndugleikar og fyriskiparar av konsertum og dansi og vísa á okkara hugsan hesum viðvíkjandi. Soleiðis kunnu vit hava ávirkan á viðurskifti hjá teimum ungu, sigur Arni

næsti Primera er nógv meira enn úrslitið av einum »designeksperimenti«. ? Primera er eitt tekin um okkara ambitiónir um at skapa ein praktiskan bil við dynamiskum eginleikum, sum rigga væl til tað flotta

dansibólkum í norðurlondum. Bólkurin, sum talan er um, er kendi norski bólkurin Scandinavia. Tey flestu okkara kenna hann frá kvøðuljómunum og »Hvat nú« í Útvarpi Føroya, har hann hevur tónað fram, serliga við

ítróttarháskúla við teimum møguleikum, ein slíkur eigur at hava. Heðin Mortensen metir tað neyðugt fyri okkara luttøku í altjóða ítrótti í framtíðini, at vit hava ein skúla, har vit kunnu útbúgva bæði aktiv

hann skrivar einum av vinum sínum, sum kann tykjast vera í eini slíkari støðu, vera andaktin til okkara í dag: »Kæri vinur mín! Tað er altíð ein stórur saknur ikki at hava trúgvandi vinir at liva saman

ár. Heldur henda gongdin fram, er blokkurin burtur eftir fáum árum, fullveldi er veruleiki, og øll okkara rættindi í ríkisfelagsskapinum fokin. Hvørja kós skulu vit halda? Tað eru tygum, góði veljari, sum

flokkarnir, sum seta lívskorini hjá tí einstaka aftast, gjørt alt fyri at gera danir til fíggindar okkara nr. 1. Lívskorini hjá fólkinum skulu tigast burtur. Tey halda tað vera alt ov dýrt at veita pensjónistum

Seinastu 4 árini hava verið merkt av politiskum stríði ímillum Føroyar og Danmark viðvíkjandi støðu okkara í ríkisfelagsskapinum. Sitandi samgonga legði sterkt út við nógvum ógvusligum ætlanum um sjálvstýri

hart at vera tingmaður í nítiárunum, sigur Jógvan Adolf Johannesen. Kreppan legði landið lamið, og í okkara valdømi gjørdist hon ein ólukka. Stríðið fyri at fáa latið flakavirkini upp aftur var bæði hart og