í seinastuni. Góða Brynhild. Eg, mamma og systkin míni hava nógv at takka tær og Hans fyri. Hans doyði tíðliga longu í 1985. Vit búðu síð um síð, so vit høvdu nógv saman, og tað var bara gott. Gekk man

fyri tí hørðu lagnu at missa mammuna sum smábørn. Birgit var bert tveir mánaðir gomul, tá ið mamman doyði, og omma og abbi tóku hana heim til Gjógvará, har hon vaks upp. Mamma og pápi giftust inn tveir mánaðir

mín. Arnhold Jespersen var sonur Eliesar og Janu Jesper­sen. Eliesar og Jana fingu fýra børn. Jana doyði, tá ið abbin bert var 6 ára gamal og minnist eg abban fortelja, at hann mintist, at mamman varð borin

André Niclasen doyði fríggja­dagin 1. november. Eg sendi hervið mína kon­do­­lencu til Dikku og familju. André vaks upp og gekk í skúla í Klaksvík. Aftaná skúl­an fekst hann nøkur ár við handilsskap, men

Johan Kjærbo úr Sumba, og vart tú yngst av trimum systrum. Tú var ikki fylt tvey ár, tá mamma tín doyði. Pápi tín var sjómaður, og búsettist tú tí á Argjum hjá familju, men fór seinni suður aftur at ganga

vaks mamma upp. Mamma var tann sjeynda av tíggju systkin , og var bert 8 ára gomul, tá pápi hennara doyði. Tað var tungt hjá ommuni at syrga fyri hesum stóra barnaflokki, men var tað ein stór hjálp at tann

ára gomul. - Hjá okkum eru ættarliðini púra forskotin. Míni systkin vóru so nógv eldri enn eg, pápi doyði í 1968 og abbi longu í 1922. Og av tí at, konan er donsk, hevur hon ikki foreldur her, sigur Øssur

sær konu og búsettist í Vági. Hann fór at koyra lastbil, og arbeiddi eini 50 ár á Gørðunum. Hann doyði í 1992, og gjørdist hann 100 ára gamal. Kona hansara, Anna Sofía, arbeiddi eisini fisk saman við okkum [...] Lorvíkingurin Abbi mín í móðurættina var Óli Mørkøre á Eiði, vanliga nevndur Óli í Skúlanum. Hann doyði í apríl 1938, 86 ára gamal. Tá ið hann hevði verið klokkari í Eiðis kirkju í 50 ár, fekk hann kongsins [...] klokkari í fleiri ár eftir tað. Eg kann her nevna sum dømi um trúgva tænastu, at tá ið Fríðrikur 8. doyði, mátti abbi lissa nógvan útróður og liggja heima í 14 dagar og ringja tvær ferðir um dagin fyri kongi

beiggjanum Meinhard. Nógv gott hevur mamman lagt í gentuna, tí hóast hon bert var 12 ár, tá mamman doyði, hoyrist føðingardagsbarnið javnan taka til, hvussu mamman bar seg at í matgerð og annars legði húsliga

sum hendu í Sandavági, tá hon var smágenta. Onnur kostaði beiggja hennara lívið, og í hinum førinum doyði ein maður. Tann fyrra, Alma veit at greiða frá, hendi tá hon var fimm ára gomul. Tey arbeiddu fisk [...] frá. Teir báðir, faðir og sonur, vóru fingnir heim til hús. Pápin kom fyri seg aftur, men sonurin doyði tríggjar dagar seinni. Ein onnur hending, Alma veit at siga frá barnadøgum sínum í Sandavági, er tá