Mangan er talan um einligar møður við stórum barnaflokki, tí pápin er myrdur. Á barnaheiminum fáa tey mat, klæði og skúlagongd. Roynt verður at læra tey at fyrigeva teimum, sum hava elvt teimum neyðina, heldur
goymsla, tekøkur og wc. Tekjurnar eru slættar og verða nýttar til alskins ítriv. Alt frá at spæla, gera mat og til at vaska sær. Vatn, kloakk og el er ætlað at fáa innlagt - tað er reint luksus. Vanliga bera
kvinnurnar saman, ráðgivið teimum um húsarhald og um barnaavmarking. Hon hevur lært tær um heilsusaman mat, hondarbeiði og í heila tikið tosað við tær um felags trupulleikar. Tá ið kvinnurnar standa saman og
sum tit hava gjørt hetta móti einum av hesum minstu brøðrum mínum, tá hava tit gjørt tað móti mær« (Matt. 25,40).
náast. Karmarnir á frítíðarskúlanum eru leysir og tó. Fastar karmar fyri hvørjar avtalur eru galdandi, mat-pakka siðir og sømuligur atburður eru har fyri at tryggja at ein tryggleiki kann ráða í Frítíðar-skúlanum
at vara ein tíma hvør, verður orðaskifti. Luttøkugjaldið er 500 kr. fyri hvønn luttakara, íroknað mat, og seinasta freist at tekna seg er 18. oktober. Tekningarnar eru bindandi. Til ber at tekna seg á
sum skal tryggja, at allir føroyingar eisini fáa rættar og neyðugar upplýsingar um sambandið millum mat og góða heilsu. Føroyar eru ikki í undantaksstøðu, men vit eru í serstøðu í mun til flest onnur lond [...] samrøðum, viðmerkingum o.ø fara vit í fyrsta umfari at tríva í evni, sum viðgera sambandið millum mat og heilsu á ein so fjøltáttaðan hátt, sum til ber. Vónandi kann hetta vera við til at seta í gongd
vísa seg. Tað gera tey nevniliga hvørja ferð. Ábyrgdin So leingi fólk ikki hava neyðugu vitanina um mat og heilsu, má fyrsta uppgávan hjá mynduleikunum vera at fáa hendan boðskapin út til fólk. Og tað skuldi
kemur inn við innsavningini, fer óskerdur til at hjálpa familjum, ið hava mist forsyrgjara ? og til mat og klæði til fátøk á gøtuni. Umframt stuðulskonsertina, kunnu fólk veita peningaliga hjálp við at seta
tíðina - bæði hjá næmingunum og hjá fólki sum heild. - Næmingarnir tosa og spyrja meir um heilsugóðan mat, enn tær gjørdu fyrr. Og so hava tær altið sína avgjørdu meining um tað, tær eta, sigur Elisabeth,
