Eiðis Hornorkestur, var stovnað í 1920 og longu tá vístu eiðisfólk, at tey dugdu annað enn at fletta seyð; tónleikurin hevur ríkað um vanliga lívið í bygdini. Í dag er Eiðis Ljómfelag mannað við tónleikarum

endaði við, at tann ákærdi hótti við at skjóta hin partin. Ósemjan botnaði í, at tann hótti hevði seyð standandi í einum hjalli nærhendis húsinum hjá foreldrunum hjá ákærda. Tá tann hótti sópaði undan

gjøgnum árini hevur sæð nøkur árin í samband við myllurnar í Neshaga, og um hesar órógva kríatúr - seyð og fugl - í haganum. - Fuglurin kemur á hvørjum ári, reiðrast og fær ungar. Men, eg haldi, at tað [...] við Ásmund Lind, røktingarmann, og her er eisini prát við Hans Jákup Hansen á Nesi, sum eisini hevur seyð í Neshaga.

Flestu, sum hava seyð, munnu nú vera komin í gongd við fjallgongu og fletting. Heystfrítíðin er byrjað, og nú verða helst flestu fjøll gingin, sum ikki longu eru gingin. Í summum bygdum og oyggjum verður

Tað vanliga er í bygdum og oyggjum, har menn hava seyð, at heimaseyðurin – um heimaseyður er - verður tikin, tá septembermánaði fer at halla. Síðan verða fjøllini gingin eitt sindur seinni, og í heystfrítíðini

frá einari hundakapping á Royndarstøðini í Kollafirði, har kappast var um, hvør dugdi best at reka seyð. Jens Kristiani dámar væl myndina, tí tað sæst, hvussu spentur hundurin er. Hann gleðir seg, til tað

takinum. Men handilsmaðurin Fróði Sigvardsen, sum býr úti í Vika í Havn hevur nakað so forkunnugt sum seyð á takinum. – Mín besta sláimaskina, sigur Fróði Sigvardsen sjálvur, sum hevur lagt myndirnar á Facebook

grønlendarum. Men tá Poul Müller fekk at vita, at tey einki áttu, lat hann fyrst sín grís og síðan ein seyð slakta at lata teimum. Uppgerðin av deyðsbúgvinum vísir annars, at Poul Müller hevur lænt pening,

einki frost heilt fram til jólar, men tað man hava verið undantak. Hjá bøndrunum og teimum, sum eiga seyð, kemur kuldin ivalaleyst væl við, so sleppast kann undan maðki. Skjótt gongur tíðin, og um tveir mánaðir

? Jú, mær dámar væl at fáast við seyð. Eg gangi á fjalli, bæði her í haganum og í Elduvík, og um heystið fletti eg. Petur Skeel sigur, at Karl Høgni kennir væl seyð, og hann er at kalla hvønn dag í s [...] men sýni heldur seyðin sjálvur. Tað, sum er avgerandi fyri meg, er, um vit hava føroyskan seyð ella útlendskan seyð í haganum. Petur Skeel Skarðsá hevur áður verið frammi við síni hugsan um viðurskiftini