ikki gera seg galdandi fyri ein tann mest vælútbúna bólkin í føroyska samfelagnum kundi verið spurt? Her rýkur ketan av í argumentatiónini. Tað átti, í teoriini væl at merkja, at verið ólíka lættari hjá einum
at gera vart við støðuna, men har tykist lítil vilji vera at betra um viðurskiftini hjá okkum gomlu her úti. Vit hava sagt frá, at vit hava brúk fyri fleiri bingjum, men vit eru framvegis noydd at ganga
antin ella, men um bæði og. Vit eru ov fáment í hesum landi, at hvør skal kunna draga í sína ætt. Her má samskipan til, men tá tað er sagt, so má skipanin heldur ikki vera so trek, at vit ikki koma víðari
dreymin um at sleppa til skips. Sjógvurin hevur altíð havt eina dragandi megi á menniskju og í Føroyum, her vit liva mitt í havinum, við sjógvi til allar síður, er sjógvurin lívið hjá flestu okkara. Í øldir
álendingar. Men eisini onkur føroyingur. Meira enn so. Borðhaldið líktist ikki nógv frá tí, vit kenna her heima, greiða tey frá, sum við vóru. Brúðurin heitti á føroyingarnar um at syngja onkran føroyskan
familjuterapi. ? Tá vit vitjaðu Heilbrigdið, varð ynski sett fram um, at hava familjuterapi eisini, so her eru fleiri viðurskifti, sum eiga at verða tikin upp til kjak, heldur landsstýrismaðurin. Frætta niðurstøðu
niðurgerð ella munur skal gerast á fólki, og at greitt skal framganga, at talan er um marknaðarføring. Her hava vit nakrar sera umfatandi og grundleggandi treytir, og skuldu vit tí ikki havt fyri neyðini at
leggja alla oynna í eina kommunu fyri at fáa stuðul úr landskassanum til at seta virksemi í gongd aftur her suðuri. Hvør hundan man Jógvan við Keldu halda seg vera? Tað bleiv ikki kravt av sandoyingum at teir
burtur. Er tað ikki komin nøkrum til hugs, at sandurin, ið grivin er upp fýkur ella riðar í aftur? Skal her royna at greiða frá míni hugsan um "sandproblemið" í Hvalba. Grótkastini á Hamranesi og Innara Rana
.??? + sett enn fleiri skrelluspannur upp, sum eg haldi tit eisini nevna í heftinum tit sendu út. Her vóru í hvussu er nøkur konkret ting, sum kundu verði gjørd. Haldi at tað er bæði synd og ein skamm