Eisini tykist tað løgið, at arbeiðsloysi nú knappliga er nakað, man skal ansa eftir, tá eini 20 fólk í almennu miðfyristingini verða uppsøgd. Tað er altíð harmiligt, tá sovorðnar avgerðir verða tiknar, tí at tað eru mannalagnur, tað handlar um, men neyðugt er at spara, og er blokkniðurskurðurin uppá eina millión um dagin ein av orsøkunum til, at reimin má spennast í almennu Føroyum, fyri at kunna halda samfelagshjólini koyrandi við framhaldandi at raðfesta íløgur høgt. Skattinntøkugrundarlagið kemur at verða lægri, í næstu framtíð, og kann hetta ikki koma óvart á nakran, ið hevur fylgt gongdini í vinnuni seinastu tíðina.
Lat tað verða sagt, at arbeiðsloysi er ein hóttan og ein trupulleiki, ið politikararnir hava plikt at gera okkurt við. Tað er tó løgið at byrja at ávara móti arbeiðsloysi, nú tá eini 20 fólk í miðfyrisitingini verða uppsøgd, tá vit seinastu árini hava verið vitni til 120 uppsagnir í Vági, 30 í Sørvági og meiri enn 100 uppsagnir í alifyritøkum aðrastaðni í landinum. Tá rækjuvinnan var til umrøðu, tá var formaðurin í búskaparráðnum endurgivin fyri at siga, at hesi fólk bara skuldu finna sær okkurt annað at gera, har tað loysir seg betur. Hví kann hetta so ikki gera seg galdandi fyri ein tann mest vælútbúna bólkin í føroyska samfelagnum kundi verið spurt? Her rýkur ketan av í argumentatiónini. Tað átti, í teoriini væl at merkja, at verið ólíka lættari hjá einum persóni við góðari útbúgving at finna sær "okkurt annað at gera", enn ein ófaklærdur persónur, ið hevur siglt við rækjubáti í 20 ár. Arbeiðsloysi er ein hóttan, og tí er tað alla æru vert, at Landsstýrið ætlar at halda fram við almennum íløgum í røktarheimsbygging o.s.fr., tí ringvirkningarnir eru stórir og væl spreiddir út um landið.
At fólk flyta av landinum í krepputíðum hava vit sæð fyrr, og má hetta ikki endurtaka seg, men at hesi fólk so koma at mangla, tá búskapurin veksur aftur, er einki søguligt belegg fyri. Heldur síggja vit søguligani sæð ein ótrúligan mobilitet báðar vegir, tá føroyski búskapurin sveiggjar.
Í blaðnum í dag er ein áhugaverd kronikk, har víst verður á munin millum Føroyar og Ísland, tá tað ræður um tað vælútbúnu arbeiðsmegina. Í Føroyum situr ein stórur partur og arbeiðir fyri tað almenna, meðan vinnan er stóravtakari í Íslandi. Spurninguri er tí: At almenna miðfyrisitingin nú sigur fólki úr starvi, kann tað ikki gerast ein vinningur fyri føroyska vinnu, við tað, at hesi fólk nú vera tøk hjá privata arbeiðsmarknaðinum og kunnu skapa virðir har? Hetta vildi í hvussu so er verið í tráð við tað, ið Búskaparráðsformaðurin fyrr hevur sagt.
Eitt land við 48.000 íbúgvum eigur at kunna klára seg við einari umsiting uppá 140 fólk. Ber tað ikki til, so hava vit innrættað okkum skeivt. Politiski myndugleikin má gevast við at kopiera lóggávu, ið er ætlað til danska samfelagið og byrja at taka atlit til, hvussu lóggáva kann umsitast einfalt og bíligani. Keðiligu uppsagnirnar eiga at vendast til eina avbjóðing og ikki minst ein møguleiki fyri føroysku vinnuna.
Sosialurin
