samgongan eitt nú spurt okkum, um vit góðtaka, at pensjónsaldurin skal hækka. Hon kundi eisini spurt okkum, um vit góðtaka »progressivu flatskattaskipanina«, um vit góðtaka, at pensjónirnar verða
tíðina. Tað óvanliga er, at ovurhonds stórar nøgdir av makreli seinastu árini hava gjørt innrás í okkara sjóøki í jagstran eftir føði. Makrelbólkurin er settur at skjóta upp, hvussu hettar tilfeingið
Tað heldur í øllum førum Sjúrður Skaale, hin fólkatingsmaðurin hjá okkum. Hann hevur fleiri ferðir víst á, at eftir hansara tykki er einki høpi í tí, sum Per Højgaard skrivar fyri Edmund Joensen
galdandi marknaðarmekanismum. Á flogferðsluøkinum ræður eisini monopolstøða. Vit hava bert okkara egna tjóðarflogfelag, sum landsstýrið eigur størsta partin av. Privatiseringstilgongdin
at vit fara at vera í tí stuttliga endanum í nógv ár. Finalurnar bæði í ár og í fjør hava givið okkum nógvar royndir, og tað skulu vit royna at gera okkum dælt av tey komandi árini.
høvdu fína frásøgn frá spennandi dystinum, og júst sum dysturin var bríkslaður av, og vit gleddu okkum at fáa reaktiónir frá ovurfegnum – og vónbrotnum – spælarum, mátti Suni Merkistein snópisliga
frá landsstýrisfólkum til okkurt, sum hevur verið frammi í almenna kjakinum í bløðum og á portalum. Og rættiliga ofta »fegnast« landsstýrisfólk um okkurt, sum tey hava gjørt og halda
eingin veit, hvørjar langtíðar avleiðingarnar av "kynsneutrala hjúnalagnum" verða. Hvat ger tað við okkara børn og ungu og seinni ættarlið? Broyta vit sjálvar grundbyggisteinarnar í menniskjasam
bløðini í sambandi við, at Finnur sum sagt hevði fylt seksti: ”Góði Finnur. Vit systkini og børn okkara fara at sakna teg nógv – ómetaliga nógv. Tú gavst so nógv og vart eitt gott bindilið. Skuldi skipast [...] hvør tann, ið trýr á hann ikki skal fortapast, men hava ævigt lív”. Finnur gleddist um, at mamma okkara eisini var fevnd av hesum orðum. Finnur var sum sagt snarsintur; men hann gjørdist tolin undir [...] vreiði. Vit hava hug til at ruska í tann deyða, buka hann og skelda út, tí hann er farin og hevur latið okkum standa eftir við alskyns trupulleikum og í stórari sorg. Tað er avgjørt ein kensla, sum vit skulu
eftir eru, einum pápa, eini ommu, einum brekaðum barni, eina sømiliga tilveru. Tað er hesum svíkum, okkara høgraliberalu politikarar leiftra fyri - øllum teimum, sum ikki gera sína skyldu móti landi og
