Orðatakið sigur: "Skænk mig en blomst men jeg lever.... ", og tað haldi eg eisini, at vit hava gjørt ígjøgnum lívið – Vilborg og eg. Okkara vinarlag hevur verið av tí góða gamla slagnum, og tí vóru bo

Zacharia giftist við Eriki 1964 og fingu tey Sunnleyg og Jaspur, sum bæði búgva í Fuglafirði. Tað, sum merkti Zachariu og mammu hennara, var trúfestið. 1972 settu vit okkum niður her Norðuri í Gerði.

Hugtungur setist eg at skriva hesi minningarorð um mín góða vin og starvsbróðir Bjarna á Válinum. Bjarni og tvillingsbróðurin Árni vóru bornir í heim á Válinum, Vestmanna, sum yngstir av 11 systkjum. Mamman

Tað er torført at skriva minningarorð um mammu okkara, tí hon var so nógv. Hon var so umfevnandi og líka so lítið sum lívið rúmast í orðum, líka so illa ber til at lýsa mammu okkara í fáum orðum. Mamma

so ryggbrotnir og máttleysir niður á pappírið, sum hesar mongu ferðir eg havi roynt at skriva minningarorð um teg, mín elskaða mamma. Og so løgið tað ljóðar, so kennist tað ikki minni svárt at vita, at

Fyri nakað síðan fór at ganga aftur á og hann viknaði í hvørjum, sporini tyngdust og hann legðist inni. Annan jóladag varð hann enn einaferð innlagdur á Klaksvíkar Sjúkrahús. Vitjaði hann gamlaárskvøl

er ímillum okkara. Eg fari at biða lesaran bera yvir við mær, men nú kann greinin eisini verða minningarorð um Jóhannes. Eg eri sera glaður um, at eg kom at kenna Jóhannes, áðrenn hann fór her frá, og tað

Tað er ikki lætt at finna orð fyri alt tað sum omma hevur verið fyri okkum systkin. Men orðini omanfyri vísa hvussu omma var - gávumild og gevandi alt lívið. Líkamikið hvat tað var, so var tað trygt o

Tað vóru tung boð at fáa nýggjársaftan, at tú góði langabbi ikki var millum okkum longur. Hóast tú var 102 ára gamal, var tað ringt at góðtaka, at Gud nú hevði tikið teg til sín. Tað var ikki til at f

ham. Han kunde lide os børn.” Latið hetta vera seinastu orðini um Harald í Oyndarfirði. ……………….. Minningarorð í Indre Missions Tidende Harald Frederik Anthoniussen, Esbjerg.?Født 11. august 1911 ?Død 11.