einaferð um árið, so hon ikki aftur verður til haga av vanrøkt; hesa virðing skylda vit forfedrum okkara. Talan er eisini um stórar nøgdir av stráfóðri, sum verða innfluttar. Í útoyggj og á smáplássum er

Og fyri at hetta skal bera til vilja vit endurtaka, at gamlar stríðsøksir mugu jarðleggjast og er okkara boð, at formenninir í teimum stóru flokkunum mugu seta seg í einrúm og seta út í kortið eina nýggja

fyri tænasturnar enn í dag. Hetta er ein undarligur og snævurskygdur hugburður, at gera verjugarð um okkara vinnulív. Í londunum rundan um okkum verður hildið, at tey eru ov smá at røkja hesar uppgávur og

skipa fyri at farmurin við leikum skal flytast av landinum - Kanska hava vit verið seraliga hepnir í okkara úrvali av leikarum. Og ein skuldi næstan trúð at Jørn Astrup var professionellur leikari. Vit hava

í bretskum øki. Har hava teir m.a. borað gjøgnum basalt, sum er av sama slag sum tað, ið finst á okkara landgrunni.

Trongisvágsfirði. Kanningar vóru seinast í 1987, og var tarin, nevndur Fugus serratus, tá ikki at finna á okkara leið. Havnalagið er lagt soleiðis, at nøgdin av gróti verður avmarkað sum mest við at nýta innara

mestsum alt. Einki hava vit varðveitt at kalla frá teirri Tíðini, sum jú er grundarlagið undir samfelag okkara í dag. So upplagt hevði tað verið at havt eitt slíkt savn júst her, vísir Jóannes Eidesgaard á. Eisini

v. Eingin, sum fylgdi við tíðindafundinum, kann siga, at eg ella míni embætisfólk vóru ovurkát í okkara metingum. Boðskapurin var og er: úrslitið er gott, men nógv skal gerast, áðrenn endaliga fæst at

lítið land best vard í stór pollittiskum høpi? À hvørjari brúgv er útsýnið best. Hvussu tryggja vit okkara fólki bestu atgongd til útbúgving og gransking o.s.fr. Vit sambandsfólk krevja nógv størri albogarúm

óbótaligan skaða fyri føroyska samfelagið. Sambandsflokkurin heldur fast við støðu sína um, at limaskapur okkara í danska ríkinum hevur verið til almikið gagn fyri føroya fólk og vil flokkurin tí gera alt fyri