ini í Tinginum. Harvið ger Tjóðveldisflokkurin sítt til at nøra um polariseringina í føroyskum politikki. Alt verður ein spurningur um Tjóðveldisuppskotið ella meiningar Sambandsfloksins - ja onkur vil

mann, hann altíð var. Eg kom mest at kenna Vøgg sum ein hollan stuðul uttast á vinstravonginum í politikki. Ikki tí, hann var trúfastur stuðul øll árini, »Framin« kom út sum fremsta útisetablað, vit hava

undir arbeiðið at gera barnaansingina kommunala burturav. ? Men so tók so nógvur ófriður seg upp í politikki, sum kom í hæddina, tá ið løgtingsval varð útskrivað úr úrtíð. ? Avleiðingin var, at arbeiði at

afturhaldinum. Teir svara sjálvandi, at tað gera teir ikki, men veruleikin vísir nakað annað. Mynstið í politikki teirra mótvegis afturhaldinum er sera einfalt. Fyri hvørja ferð, ið afturhaldið fer í hernað í einum [...] leggja teir størri dent á politisku hugsjónirnar hjá læraranum. Grundarlagið undir hesum viðvíkjandi politikki er ein fullkomilig misskiljing av afturhaldinum. Av royndum vita vit, at tað áttu javnaðarmenn eisini

týsdagin 24. novembur. Eg sigi vælmeinta, tí eg lesi millum reglurnar, at tú í grundini ert samdur við politikki okkara. Tú hevur eitt solidariskt sinnalag. Tú harmast, tá órættur er gjørdur móti øðrum t.d. t

idealum. Kjarnin í hesum sitati eins og í allari oddagreinini er ein harður kritikkur av víkjandi politikki Javnaðarfloksins móti tí borgarliga og ofta smáfasistiska afturhaldinum, sum tá í sjeytiárunum herjaði

donskum kjaksendingum. Sum heild helt hann, at her var ov nógvur romantikkur uppi í, og ov lítið av politikki. Tí tað er tað, alt hetta snyr seg um: Politikk, meinti Karl Nolsøe. Jóanes N. Dalsgaard, ið lesur

maktirnar í sínum loynikamari, kunngjørdi hann fyri pressuni, at hann fyribils tók seg burtur úr politikki. Og alt gott um tað. Og fyri so vítt eisini alt gott um Anfinn Kallsberg. Sum løgmaður sigur hann

trupulleikin skal loysast, hevur hann onki boð uppá. ? Eg eri ikki politikari og eg havi ikki skil fyri politikki. Men eg dugi bara at síggja, at tað hendir ov lítið, tí alivinnan má hava betri marknaðaratgongd

hvørja tíð, sum stjórnin ger. Nú er tað fullveldismálið, sum hevur tað mesta plássið í føroyskum politikki. Og tí er tað náttúrligt, at tað er tað tekningarnar m.a. snúgva seg um. Vit tosa her um tvey fólk