fyri, tí eg var so skelkaður. Skalaði bert rivjabein Tjaldið kom eftir Regini, og hann fór á Landssjúkrahúsið til kanningar. Har var hann slakan tíma. Hann var komin væl frá hendingin, men hevði skala

Steig, so fyllir tað uppaftur meiri í dag, nú teir báðir – eins og pápin – eru yvirlæknar. – Landssjúkrahúsið fyllir alt ov nógv við døgurðaborðið, og hevði tað ikki verið fyri svágin, so var tað bara

000 krónur um vikuna, so tað hevur sjúkrahúsið ongan møguleika til, tí játtanin skal haldast. Landssjúkrahúsið sigur nei Alt sá annars nokk so ljóst út, tá ið umsjónarmaðurin á Suðuroyar Sjúkrahúsi í mei

at flyta fleiri milliónir, sum eru játtaðar Ríkishospitalinum í tí lamskorna blokkinum, til Landssjúkrahúsið! Gu?viti hvat tað næsta verður, sum skal smoyggjast inn á okkum?

hevði tað gott. - Eg visti bara, hvussu bratt tað var har umleiðir. Sunnvard mátti so ringja til Landssjúkrahúsið fyri at vita, um hon veruliga hevði tað gott. Enn vistu vit ikki, hvørji hini vóru í bilinum

inn eftir Skálafjørðinum, varpaðu ljós yvir vanlukkustaðið. Jóhanna var tann fyrsta, sum fór á Landssjúkrahúsið, síðani fór bilførarin. Bilførarin fekk álvarsligan skaða og varð seinni sama dag fluttur á

arbeitt okkum úr niðurpíningini undir heima stýrinum. Vit kunnu tildømis hyggja at játtanunum til Landssjúkrahúsið, til serforsorg (brekað), til eldrarøkt og til fólkapensión. Hvussu varð raðfest í 1997 eftir

onnur mál, sum eisini hava fest seg í hugan hjá fólki, sigur hann og nevnir dømi sum búskapin og landssjúkrahúsið Tit hava verið rættuliga aktivir í andstøðuni í seinastuni, men er tað ikki rættiliga óbindandi

februar 2001 var Helena Dam á Neystabø. Málið snúði seg um embætisførslu hennara í sambandi við Landssjúkrahúsið. Hon legði landsstýrissessin frá sær, og Sámal Petur í Grund tók við sum landsstýrismaður. 5

verður sjúklingurin sendur á Landssjúkrahúsið. – Um talan til dømis er um eina ferðsluvanlukku, eitt sokallað “højenergitraume”, so mugu vit senda sjúklingar víðari á Landssjúkrahúsið til skanning og annað,