aftur um, hvussu vorðið bleiv hjá skiparanum - ei heldur um, hvat tað var, sum gekk á hann, tá hann skuldi leggja skipið til bryggju. Nú vóna vit bara, at hann kemur fyri seg aftur, og at alt er í lagi. Maðurin

tað kundu miðlarnir. Men hetta vildi for­kvinn­­an í val­evnd­i­ni í Havn, Bjørg­fríð Lud­vík, ikki skuldi end­ur­taka seg til løg­tings­val­ið. Hon nokt­aði fjøl­miðl­u­num at síggja tølini. Miðl­ar­nir

við ungu kvinnuna, at talan var um eitt óhapp, sum kundi henda fyri okkum øll, og at hon tí ikki skuldi taka tað so tungt. Men tá óhappið nú var hent, mátti dómarin døma sambært ferðslulógini.

troyggju og húgvu, eisini at finna á myndini. Tá tað gjørdist greitt, at myndin ikki var heilt sum hon skuldi vera, gjørdi umboð fyri Aris Salonika skjótt av og steðgaðu allari útbering av dystarblaðnum. Aris

mátin, hann helt telduni uppá, meðan tey vóru í tokinum. Rætturin heldur tað vera løgið, at maðurin skuldi velja at halda telduni júst soleiðis, at hann kundi nerta við løruni á gentuni. Tingrættardómarin

Arnbjørn Hansen var eyðsýndur í álopinum, og skoraði hann føroyska málið í 74. minutti. Arnbjørn skuldi helst havt skorað enn eitt mál, tá hann varð einsamallur við málmanninum, men hann misnýtti møguleikan

árum síð­ani varð nógv gjørt, tá ið eitt bil­a­virki í India kom á markn­að­i­num við Tata Nano, sum skuldi vera heimsins bí­lig­asti bilur. Upprunaliga kostaði hann ein­ar 14.000 krón­ur, men síð­ani er

maður hevði fleiri ferðir sent pening, fleiri ferðir 10.000 krónur til eina kontu. Endin var, at hann skuldi møta móttakarunum á einum hotelli í Keypmannahavn. Menninir vóru fremmandir, og maðurin dugdi ikki

serligt: – Eg haldi, at tað vóru mínar royndir, ið tá komu væl til góðar. Tað lá líkasum til mín, at eg skuldi taka ábyrgd, og tað gjørdi eg so.

Gamaní, var liðið hjá strandakvinnum væl mannað og minti ikki sørt um besta kvinnuliðið, men tað skuldi í sjálvum sær ikki givið Stjørnuni trupulleikar á heimavølli. Kortini leikaði javnt á fyri tað mesta