hevur danska stjórnin lagt stóran dent á at halda samtykt nummar 1441 hjá ST um Irak, og tí heldur hann, at Danmark eisini eigur at leggja seg eftir at halda ta 55 ára gomlu ST-samtyktina um sjálvsstýri
óvæntað varð úttikin í síðstu løtu. ? Eg havi vant Jonhard á fleiri ungdómslandsliðum, og tá stóð hann seg altíð sera væl, og á venjingarleguni hevur gingið væl hjá honum, sigur Jógvan Martin Olsen. Fleiri
væl hvønn annan. Teir hava ikki brúk fyri at tosa so nógv saman, teir situr bara hjá teimum, sigur hann. Ólavur og Torfinnur hava ikki verið sjónligir á føroyska tónleikapallinum, men tað er ivaleyst broytt
vit í minnilutanum hava ført fram um, at tað verður lumpað og lirkað meir enn gott er á Vaglinum. Hann skrivar sjálvur um trætuna á seinasta býráðsfundi, har meirilutin ikki vildi lata stórar og prinsipiellar
øli til tann, sum finnur fyrstu grindina í ár, ein finningarplatt, kundu teir latið kassarnar til hann, ið kláraði at rista vakrastu jødastjørnuna í hvøljuna á hvali. Soleiðis fyri at minna okkum á, hvussu
okkum í, soleiðis at vit hava kunnað sett fólk av og fyrireika sendingar, sigur Jógvan Jespersen. Hann vil ikki siga, hvussu stórar upphæddir henda ætlanin hevur kostað. Og tað er heldur ikki so lítið
oyggjarnar. Mynstrið er tó sera áhugavert, tí næsta plássið, sum fær gráspurvin, er Svínoy í 1944. Hann var eisini sæddur í Klaksvík um somu tíð. Í Tórshavn kom gráspurvurin ikki fyrr enn í 1946, og á Sandoynni
Keypmannarhavnar hesar dagarnar at vísa talvútisetum talvkynstur teirra. Talan er um føroyameistaran Hans Kristian Simonsen, Ólavur Simonsen og Rana Nolsøe. Tó kann tað enn ikki sigast við vissu, um allir
ikki væl, tá teir vita, at stórur møguleiki er fyri at rena seg í eina granat, sigur havnarmeistarin. Hann leggur afturat, at hetta eisini er ein spurningur um pening, tí tað kostar teimum nógvar pengar, hvørja
liðið, fleiri ferðir løgdu teir stórt trýst á Póland, so hóast Dudek í málinum helst iðrar seg um, at hann ikki fekk bjargað seinna málinum, so var eingin ivi um, at sigurin var uppiborin. Var hetta óvæntað