og hjá Bela Detrekoy í Odense. Solist diplom í Utrecht hjá Liberman í 1990. Er stovnari av »Kgl. Kapels kammerorkester«. Tað er konsertfelagið, sum saman við tónleikarum, Norðurlandahúsinum og Kunningarstovuni

Pleeth. Aftan á lokna útbúgving spældi hon nøkur ár í symfoniorkestri, eitt nú tvey ár í Det Kgl. Kapel. Seinnu árini hevur hon verið sera virkin kamarmusikari og hevur sum sovorðin spælt í mongum londum

háaltarið í Klemenskirkjuni. Yvir ta sandgrøvina, sum líkið í fyrstuni varð lagt í, varð bygt eitt kapel, og altarið varð sett har, sum líkið hevði ligið. Ólavur kongur læt lív sítt fyri tað verk, sum hann

við vitanini um eina virðiliga fráferð, tí eiga vit at sýna teimun hesa virðing við at bygja eitt kapell á økinum við kirkjuna. Ítrotturin er frammalaga í bygdini, og eiga vit altíð at verða í varðhaldi

sum stendur enn, hóast hon er nógv broytt og avskeplað hesar fimtan øldirnar, hon hevur verið til. Kapel og gravkømur eru bygd aftrat. Kloynd upp í veggirnir at síggja til uttan mál ella mið, men bert sum

Sjónvarps-innsamlingina í Noregi, har Frelsunarherinum fekk inntøkuna í 1995. Hann hevur eisini verið kapell-meistari fyri árligu jólakonsertina í konserthúsinum í Olso, sum tey seinnu árini er send í føroyskum

og fekk solistprógv 1996. Sama ár fekk hann fulltíðarstarv sum fyrsti fiól-leikari í Det kongelige Kapel í Keypmannahavn. Rúni hevur eisini fingið víðari útbúgving í New York, og í hesum býi hevur hann hann

rundanum universiteti. Her er nógv søga at hóma, og traditiónirna viga nógv her. Vit verða m.a. víst í kapel, sum drótningin plagar at vitja. Alt hetta er ein partur av søguni hjá skúlanum. Eitt søguliga ríkt

í býnum. - Upprunaliga vóru tað eisini eigararnir av Gertrud, sum gjørdus náttklubban, sum tá æt Kapellet, og ætlanin við hesum var fyrst og fremst, at hava sama kundaskara, sum helt til á matstovuni. Hetta

verður væntandi gjørt við Miðvágs Kirkju í næstum. Kjallarin er grivin út, og har er innrættað w.c. og kapel, eins og skrivstovuhøli eisini eru har. Men væl av plássi er eftir í kjallaranum, og ætlanin er at