fátækur maður, sum on­g­ar lutir hevði at lata. Hann steig tá upp í kurvina og segði: ”Her eri eg, brúka meg, eg eri til reiðar til tænastu.” Tað er kall okkara, sum kristin kirkja her á foldum “at verða Krist­us [...] nakað um hjartalag, kærleika og um­sorgan, gávumildi, off­ur og tænastu í Jesu fóta­spor­um. So lær meg, o, Harri, at tæna tær her og nýta tað pund, mær er givið, í dagligum virki, í orði og gerð tí bróðir

telefonin, og tað er Poul Morell: »Eg skilji, at tygum eftirlýsa Skild­paddespionen. Tað eri eg, men ger meg kortini ikki til nakra hetju.« Aftaná tøgn í 45 ár kom hann nú fram í ljósið. Orsøkin til hansara tøgn

telefonin, og tað er Poul Morell: »Eg skilji, at tygum eftirlýsa Skild­paddespionen. Tað eri eg, men ger meg kortini ikki til nakra hetju.« Aftaná tøgn í 45 ár kom hann nú fram í ljósið. Orsøkin til hansara tøgn

telefonin, og tað er Poul Morell: »Eg skilji, at tygum eftirlýsa Skildpaddespionen. Tað eri eg, men ger meg kortini ikki til nakra hetju.« Aftaná tøgn í 45 ár kom hann nú fram í ljósið. Orsøkin til hansara

Spaniustovu. Hesin til allar tíðir djúphugsni og kensluborni tónleikurin. Og inniliga røddin, sum fær meg at steðga á aldargamla sálmalagið Harragud, títt dýra navn og æra. Um ættir fara, um øldir snara, blant [...] njóta spæla. Og at trúgva á møguleikarnar. Uttan poesi og vakurleika er lívið fátækt. Men eg kenni meg ríkaðan í kvøld. Og takksaman, at eg slapp at bera hesa kvøðu til mín kæra heimstað. Takk fyri at tit

heldur móð. Men tankin um alt tað spennandi, eg havi í væntu ger meg vakna aftur. Bilurin er sjálvandi horvin, so panikkur kemur í meg eina løtu. Ein hálvan tíma seinni eri eg ávegis, bilurin kom afturíaftur [...] systkina-barnið situr og bíðar. Hon hevur atgongumerkini og tjaldið og var sjálvandi klár langt árenn meg. Ergri meg eitt sindur, at eg ikki havi fingið fyrstu nøvnini við. Komnar til Gøtu fara vit beint á tja [...] er konsertin við Glorybox júst endað. Las í Sosialin-um í gjár, at tey ikki vóru so góð, so eg uggi meg við, at kanska mistu vit ikki so nógv har. Eivør er fyrsta navnið, eg upplivi. Hon er, sum hon plagar

júst tí, sum ger ummælið og ikki almenn tíðindi? Nei, eg veit ikki, men onkuntíð nemur tankin við meg.... ?Hússssjj, tig nú! Klokkan er hálvgum sjey!!!?

kona bara við at siga: “Eg eri ein kona”. Eins lítið og eg eri vág­bing­ur bara við at siga “eg føli meg sum ein vágbingur”. Tíbetur. Ella ein kvistur, bert tí eg havi trupult við at taka uppá. Nei, slík [...] og frá nú av vil eg gjarna umtalast sum afro-føroyingur”, hevði tú flent í kíki. Ja, tú hevði víst meg til ta lukkaðu. Og hví? Jú, tí eg ikki eri myrkur. Akkurát sum “Jóan Høgnesen” ikki er kona. “Eg eiti

av, at hatta var eitt átak fyri bróstkrabba. Fyri mær var tað meiri spamm, sum faktiskt irriteraði meg eitt sindur, tí so nógvar kvinnur postaðu hatta í senn, er fyrsta viðmerkingin frá Niels Una Dam, sum

feitasta simpulthen sakin suverenasti elskaði Jesus Kristus, sum hevur givið mær alt eg havi og setti meg totalt frían frá so nógvum, tú simpulthen rular Jesus. Fløgan við Gulla er komin út og er at fáa kring