elskaði tað, at hava alla familjuna samlaða um teg. Orð tykjast so fátøk, tá eg nú skal festa nøkur minningarorð um teg á blað, tí eg haldi ikki orð finnast, sum kunnu lýsa, hvør tú vart. Hetta vita vit øll

fyri fjúrtan árum síðan og eg nakrar mánar seinni feldi á blað míni fyrstu og til í dag einastu minningarorð nakrantíð, vardi tað meg ei, at næstu ferð skuldi tað verða yvir mín kæra og einasta bróðir. Góði

hesa hugnaligu høgtíð, kennist tað sera tungt og meiningsleyst at skula seta seg niður at skriva minningarorð um teg. Hetta er júst tann tíðin, tú sum smádrongur dámdi og dugdi so sera væl at hugna um. Tú [...] hesa hugnaligu høgtíð, kennist tað sera tungt og meiningsleyst at skula seta seg niður at skriva minningarorð um teg. Hetta er júst tann tíðin, tú sum smádrongur dámdi og dugdi so sera væl at hugna um. Tú

næming, sum er deyður, fer stuðulsbólkurin inn og ger nakað við plássið hjá næminginum, skrivar minningarorð, kransar ella blómur, fylgja og fer til ervið, hjálpa til í sambandi við jarðarferðina og annað

ár, tá vit fylgdu tær til tín seinasta hvíldarstað her á fold. Tungt er at siga her og skriva minningarorð um teg. Tað var ein stórur skelkur fyri okkum øll, tá vit hoyrdu, at tú so brádliga gjørdist

satt. Eg siti og skrivi minningarorð um teg, Tróndur. Tað kennist soo? undarligt og einki minni enn ræðuligt. At eg skuldi uppliva at vitja teg í kirkjugarðinum og skriva minningarorð um teg, kundi ongantíð

Eriku. Tað gekk leingi um nakrantíð, at tey komu yvir tað. Tá ið Affe fór til gravar vórðu eisini minningarorð søgd um Eyvind, eins og navnið hjá honum eisini kom á gravsteinin fyrst hjá pápanum og síðan hjá

allir sprotnir úr onkrum ávisum høvi. Her eru ummælir av bókum, sjónleikum og filmum, her eru minningarorð, eftirmælir, røður, essaykendar hugleiðingar, føðingardagsheilsur og politiskar viðmerkingar.

Heinesen, sum andaðist 18. september 40 ára gamal. Dánial Andreasen fer undan dystarbyrjan at bera minningarorð fram. Dysturin verður millum núverandi 1. deildarliðið og avstaðsleikarar, sum tey seinnu árini

at skriva eina føðingardagsheilsan til tín, Hanus. Og takk fyri, vinurin, at tað ikki gjørdust minningarorð. Tú hevur livað, tú livir, og tú fert at liva! Men ikki allir sangarar dansa á rósum. Eg minnist