, sum at eta á matstovu, fara á konsert, í kirkju, til midnáttarsang, útbúgva seg, fylgja kjaki, búgva har tey ynskja og so frameftir er ikki nøkur sjálvfylgja hjá øllum. Tað liggur tí á okkum, at seta
presturin Steen Skovsgaard saman við konuni og teirra fýra børnum, tað elsta var 11 ár, til Klaksvíkar at búgva og virka. – Vit vóru øll spent at sleppa til Føroya, men vit skuldu líka venja okkum við tær nýggju
minkar, og tí arbeiða vit meiri við sølu til útflutning, og tað verður so í fyrsta umfari Danmark. Har búgva jú 5 milliónir fólk, og vit hava verið hampiliga væl inni har, og nú royna vit at koma odriliga inn
tykki eitt skeivt prinsipp. ? Eg haldi, at tað er uppgávan hjá kommununi at taka sær av teimum, sum búgva á staðnum. Og her í Norðoyggjum eiga vit hava tað mál, at vit skulu kunna tæna øllum borgarum, óansæð
hansara hava altíð verið búsitandi í Føroyum, og hann hevur øll árini goldið sín skatt her heima. Tey búgva í Kollafirði, og um várarnar plagar hann at vera heima og rógva út á Norðhavinum. Óskiljandi Sum umboðandi [...] Danmark liggja um einar 23.000 kr. um árið. - Av teimum 100 kr., frádrátturin nú er, fáa vit, sum búgva umborð, bara einar 80 kr. um dagin, tí vit hava ikki somu útreiðslur sum teir, ið hava íbúð í landi [...] - men ikki okkum - nakrar ágóðar. Jógvan sigur, at teir, sum fluttu úr Føroyum til Danmarkar at búgva, fluttu áðrenn kreppan byrjaði. - Tað var ikki lætt hesi árini, kreppan herjaði. Vit vórðu dýktir
serfrøðina siga. Well den, - men lat okkum so, sum enn búgva úti á bygd, standa saman um tað, sum eftir er í okkara nærumhvørvi. Ja, lat okkum, sum búgva í Vestmanna, í Kollafirði, á Sandi og í Fuglafirði
serfrøðina siga. Well den, - men lat okkum so, sum enn búgva úti á bygd, standa saman um tað, sum eftir er í okkara nærumhvørvi. Ja, lat okkum, sum búgva í Vestmanna, í Kollafirði, á Sandi og í Fuglafirði
hava verið kristnar í 1000 ár. ? Vón mín er, at hesin sami, hovligi kristindómurin framvegis fer at búgva í føroyinginum í komandi øldum. ? Vón mín er at hesin siðarvur framvegis fer at hava gróðrarlíkindi
stari gjaldsskipan og hann vísir á, at ein partur av eini slíkari skipan kann vera, at fólk, sum búgva í ávísum økjum, rinda minni enn onnur, og tað kann eisini gerast soleiðis, at eitt hámark verður sett
Niklas harmast um, at verkfallið serliga rakar útjaðaraøkini, og hóast tey hava tað gott, har sum tey búgva undir verkfallinum, so leingist teimum tó heim til Klaksvíkar, sum vera man. Niklas missur venjing
