altíð var til reiðar at veita eina hjálpandi hond, og hann hevur tryggjað sær sess í bókmentasøgu okkara, tí at hann tók stig til at stovnseta Føroya Amts Bókasavn í 1828, har hann eisini var bókavørður
realkreditt fígg-ing í Føroyum í samstarvi við danska realkreditt-fel-ag-ið, DLR. - Tað hevur týdning fyri okk-ara viðskiftafólk. Vit hava jú sæð í fíggjar-krepp-uni, at tað hevur verið trup-ult at útvega nýggja [...] Okkara málsetningur er, at etablera okkum í Dan-mark og Íslandi í fyrstu at-løgu. Vit hava etablerað okk-um í Danmark við ein-ari deild, og hava nú etabl-er-að okkum í Íslandi við ein-um tryggingarfelag,
tí hildu vit fram at arbeiða, hóast fólk kanska ristu við høvdinum. Einki kundi tó taka mótið frá okkum!, siga tær tríggjar sjúkrasystrarnar Marin, Margreth og Petry saman við læknaskrivara teirra ta
Byrjanin var væl fyrireikað: Hølini snikkað til eftir frægastu fyrimyndum, sum tá vóru galdandi í okkara grannalondum. Kapasiteturin skuldi. upp á seg vera áleið hin sami sum aðrastaðni, síðani s [...] skulu hýsast innandeilda saman við vaksnum og gomlum meira og minni í ørviti. Minnist í tí sambandi okkum hava havt børn innløgd niður í 8-10 ár og uttan stórvegis trupulleikar, síðani tað bar til at
motorin í gongd aftur. Men hann bleiv skjótt í ólagi aftur. Provianturin var farin at ganga undan hjá okkum, so vit tosaðu um, hvussu vit kundu koma fram í lastina. Ikki bar til at fara niður í lastina orsakað
stuttligt ella enn meira stuttligt fyri føroyingar sjálvar enn fyri útlendingar, tí vit kunnu kenna okkum og okkara umhvørvi aftur í tí vit síggja. Vit vildu við hesum siga við foreldur – takið børn tykkara
sálmaløg. Vit ynskja tí Kringvarpinum tillukku við tiltakinum at syngja sálmar av nýggjum og gleða okkum at hoyra teir eisini í endursending av morgunlestrunum. Og hví ikki taka nýggjar sálmar uppí við
seg, sást tá vit komu heim við tær av sjúkrahúsinum kvøldi eftir, tá ein sonn mannamúgva tók ímóti okkum, tá tú fór í kirkjuna og til sjálva jarðarferðina. Sjálvt tá tú var farin frá okkum, og bert bíðaði
búsettust uttanlands. Fleiri floksfelagar eru farnir undir grønu torvu, men teir liva í hugaheimi okkara. Vit verða støðugt mint á orð Prædikarans, at alt hevur tíð sína. Og nú fór so Ingi. Lívið kom
eftir hennara tykki misti framsýningin sítt savnandi status í 2005 – Ólavsøkuna eftir, at tólv av okkara bestu listafólkum - síðani eru fleiri farin sama veg - avgjørdu, at tey ikki vildu framsýna í [...] gjøgnumhugsað umframt nýhugsað av bæði tí eldra sum yngra ættarliðnum. - Um ein veruliga vil gera okkurt kollveltandi, skuldu tey kanska heldur sett krøv um, at tøkni skal vera okkurt annað enn tveyd
