herflotastøðina, sum í dag verður nýtt til filmsframleiðslu. - Hetta er eitt stórt projekt fyri okkum, og tað fara helst at ganga fleiri ár, áðrenn vit eru komin á mál og hava sett øll húsini í stand [...] føroyska samfelagnum. - Eg má viðganga, at í løtuni havi eg trupult at ímynda mær, at vit búseta okkum í Føroyum, sigur Henry og leggur við einum skálkabrosi afturat: - Men føroyingur fer man altíð
barnaárum vóru vit á barnamøti og eisini á rættuligum missiónsmøtum. Ikki tí vit skuldu, heima hjá okkum var trúarfrælsi, heldur tí vit tímdu, tað var ikki so nógv at fara til í hesi avbyrgdu bygd. Eg [...] syngja og setast við døgurðaborðið. Hamborgararyggur í ananas og ísur og kaffi omaná. Vit dusa okkum í reinari vælveru. 150 oyndfirðingar og tað kundu verið fleiri. Teir koma næsta ár, tí hóast karmurin
Kom við onkrum! Borgarligu megna ikki at koma við nøkrum borgarligum hugskotum vit kunnu fyrihalda okkum til. Andstøðan tíanverri kemur alt ov ofta við ókonkretum uppskotum, sum t.d. at lækka prísstøði
at rópa frá kamarainum við síðuna av um vælsignaðar at singja fleiri sangir. Eitt, sum fylti nógv í okkara barna- og ungdómsárum, var sangur. Grækarismessumorgun áðrenn skúlaaldur at standa á trappuni
analfabet. Okkara fakterminologi krevur fult alfabet, tí øll fak taka natúrliga orð við sær. Men okkara puristisku mál-søgu-frøðingar ynskja at fabrikera síni egnu fakorð, sum teir kalla føroysk. Vit
yvirskiparan Berhard Wilkinson, hvørs ljóðføri er floytan, men sum er at meta sum ein aðalinspiratorur í okkara verandi tónleikaheimi. Lítandi hundrað ár aftur í tíðina hóma vit Bager Hansen, sum var fremsta
stór broyting, og leikluturin hjá vertinum verður ein heilt annar – og vit skulu ordiliga venja okkum við, at tað vera nýggir vertir, sigur Georg L. Petersen. Meldurin í staði fyri Radaran Í útvarpinum
Vígslan verður í Havnar Kirkju kl. 15. Vælkomst verður á Mýrusnípuveg 44 kl. 19. Tey, ið vilja gleða okkum, við at halda dagin saman við okkum, verða vinarliga biðin um at siga frá innan 10. juni á telefon
at lesa hjá foreldrunum, og at skriva lærdi hann seg sjálvur. Tíðliga fekk Enokkur tokka til kvæði okkara, sagnir og søgur um menn og hendingar frá gomlum døgum. Í hesum heimi hevur hann livað og livir
altíð var til reiðar at veita eina hjálpandi hond, og hann hevur tryggjað sær sess í bókmentasøgu okkara, tí at hann tók stig til at stovnseta Føroya Amts Bókasavn í 1828, har hann eisini var bókavørður
