i høvdu á støðuni. Eg visti ikki, hvar eg skuldi plasera meg, tí har var so nógv fólk. Eg taldi 14 fakfólk fólk inni á skurðstovuni umframt meg og Ingu, tá tríburarnir komu, sigur Bogi Thomsen, maður Ingu

Eg eri glaður og errin av at vera í Chelsea. Fyri meg er hetta ein dreymur, ið gongur út, at kunna umboða eitt so stórt felag sum Chelsea. Nú gleði eg meg bara at møta spælarum og venjarunum, sigur Kai Havertz

eg kann ikki brúka sum umbering, at eg ikki visti hvat eg bjóðaði meg fram til. Eg veit hvat hetta starvið inniber, og eg hugsaði meg eisini væl um, áðrenn eg søkti starvið. Tað sigur 51 ára gamli Jóanis

hvussu eg havi tað um eina tið. Men júst nú átaki eg mær ongan leiklut. Tey siga við meg, at fólk fara at gloyma meg, um eg ikki arbeiði. Men eg havi arbeitt ov nógv seinastu tíðina og treingi til at kopla

undan at hoyra meg sjálvan syngja. Um ein av sangunum hjá okkum kemur í útvarpið, so plagi eg at sløkkja, Og tað er ikki tí, at eg ikki dámi okkara tónleik. Men mín egna rødd irriterar meg veruliga. Eg haldi

sum fyrr í ár var venjari hjá HB, stendur á odda fyri Vali. - Hann hevur sæð meg spæla í Føroyum, og nú vil hava hann meg við sær til Íslands. Tað er bara positivt, sigur Christian Mouritsen. Miðvallarin

av fleiri viðurskiftum. -Tað, sum gjørdi meg mest ovfarnan, var, hvussu nógv bankarnir høvdu lænt sínum høvuðspartaeigarum og egnum starvsfólki. Tað undraði meg eisini, at bankarnir í stóran mun vóru við

um meg í heili 14 samdøgur. Eg eri ákærdur á morgni, dømdur á middegi og avrættaður um kvøldið. Hvønn dag. Løgtingsins umboðsmaður hevur gjørt greitt, at eg havi ikki hótt nakran, og tað gleðir meg, at

hildin við nýggjari framsýning. - Tað kennist gott at blíva 65 ár, og eg kenni meg framvegis ungan ? sum eg altíð havi følt meg, sigur Amariel Norðoy. Hann letur upp nýggja framsýning í dag, og hóast hann

spældi hann sín egna tónleik. - Tað, sum var serliga áhugavert fyri meg, var at spæla mínar egnu sangir, og eg hevði tí fyrireikað meg sera væl til ta framførsluna, sigur Jens Marni Hansen. - Tað vóru nógv