Nú er longu nakað síðani, at Dinna fór hiðani, men eg ynski at seta nøkur orð á blað um ymist, sum er seti í samband við minnið um Dinnu. Vit starvaðust í somu fyritøku í fleiri ár, og hóast vit ikki

Åge misti síni foreldur sum heilt lítil, so hann kom at vasksa upp hjá Hansinu og Eliesar Jespersen, sum hann var ógvuliga góður við. Åge fór sum ungur í læru til skipstimbrarar á bedingini í Trongisv

Tað, at vit á okkara arbeiðsplássi sita og skriva minningarorð um ein arbeiðsfelaga, er ógvuliga tungt. At lívstráðurin hjá einum menniskja í sínum besta aldri, í sínum fagrasta blóma, bara verður avkvettur

Vit steðga á. Hesu ferð sera undrandi, tí úr skaranum her á fold, vóru boð eftir einum, ið neyvan nakar hevði roknað við, skuldi fara so skjótt og so óvart. Sigurð var føddur og uppvaksin í Froðba. Gi

Tað kendist sum um, at alt steðgaði upp, tá ið boðini komu um, at Gudmund Joensen var farin bert 34 ára gamal. Eg kom at kenna Gudmund í 1984, vit róðu kapp saman við dreingjabátinum Sílinum. Tá ein a

Minnini liva eftir hjá teimum, ið hava mist Tað kom ikki so óvart á, nú lívstráður tín slitnaði. Vit undraðust mangan , at tú hóraði undan, tí heilsuveikur vart tú frá ungum av, hevði ring lungu og má

Góði Willy! Ikki var tað í mínum huga, at fríggjakvøldið skuldi verða títt allarsíðsta kvøld her hjá okkum. Sum altíð var tað hugnaligt at fáa teg inn á gólvið. Onkuntíð bleiv tað bara til eitt stutt

Aftur nú, fyri hálvum øðrum mánaða síðani, legði deyðin sína køldu hond á ein av okkara kæru, og hesa ferðina var tað frá tí fyrra endanum av lívinum. Lítli Terji hjá Atla og Mariu er farin, akkurát v

Tað er enn so óveruligt fyri meg, er tað virkiliga Snæbjørg, sum liggur har, so lívsglað, hóast eitt lív merkt av sjúku og eitt so gott menniskja, hon var altíð so góð við meg og mína familju og altíð

Vit høvdu tað altíð so gott saman. Onkuntíð svav eg hjá tær, tá Egil var burtur í arbeiðsørindum. Altíð hevði tú so ringt við at lova Egili avstað. Tú orkaði ikki tankan um ikki at fáa fatur á honum,