Hann segði seg ikki vilja vera nakran part í ríisfe1agsskapinum fyri uttan. Ymisk, men skilja hvønn annan Men tann, sum rættiliga stjól »bílætið« í hoyringini, var Vígdis Finnbogadóttir, ið var forseti í

skuldu rinda skatt. - Sum lógin er nú, kann ónýttur frádráttur flytast frá einum pensiónisti til annan. Samskatting er sett úr gildi fyri øll, eisini fyri pensiónistar. Vísandi til endamálið annars við

gestur kann ganga, og trygdargongd er úti í borðinum, so sleppast kann frá einum enda á skipinum til annan, sjálvt um eldur er í. Eftirlits- og ávaringartól síggjast alla staðni umborð á skipinum. Í øllum

hælsinuna fyrr í vikuni. Roynt varð at útvega Hjalmari ein annan makkara, men ov stutt tíð var, og allir hinir dómararnir vóru upptiknir á ein ella annan hátt. Tí noyddist Egill Steintórsson at døma saman við

eisini at skilja at vit eru ímóti gegnisreglum fyri landsstýrisfólk. Her er upp til løgmann og ongan annan at finna landsstýrismanning, ið hevur eitt umdømi manna millum, sum er sømiligt, so virðingin fyri

høvundarnir antin eisini í føroysku týðingini nýtt útlendska tøkuorðið sum føroyskt leitorð ella roynt á annan hátt at føroyska tey. - Í summum førum hava vit roynt at smíðað orð. Tað, ið eg eri harmur um, er

ein lítlan nissumann. Tá eg tekni ein føroying í mínum tekningum, so er tað vanliga inn í ein ella annan samanhang, har føroyingurin skal undirbyggja onkra hending ella søgugongd, og tá kann hesin karakterurin [...] sambandið við hann. So kemur tað. ? Eg trúgvi, tað skuldi verið rættiliga einfalt. Tí upp á ein ella annan máta byrjar træið at veksa skeivt, tá tú fert út í nationalitetir og politikk. ? Eitt menniskja. Nakið

børnum og ungum. Søgan er um tey fýra bønini Pætur, Súsonnu, Edmund og Lovisu. Tá ið Lovisa finnur ein annan heim - heimin Narnia - ígjøgnum bakveggin á einum klædnaskápi, trýr eingin henni. Men so finna Pætur

ómetaliga beinraknar. -Hvat hava tekningarnar so at týða fyri okkum? -Hann fær fyri tað fyrsta ein heilt annan vinkul uppá hendingarnar, sum vit ikki fáa hvørki í tí skrivaða ella í øðrum miðlum. Anfinn Kallsberg

hvørjum umhvørvi ein kemur úr, har tað ikki er loyvt at hava slíka hugsan. Konufólk eru á ein ella annan hátt dømdar syndugar um tær tosa um slíkt. Og vit kenna jú fesk dømi um menn, sum standa og banka