hittust omanfyri skýggini á veg til Danmarkar mong ár seinni Hann sá út til at hoyra heima her í hesum meira himmakenda umhvørvi. Vit komu at sita við síðuna av hvørjum øðrum í flúgvaranum. Eg var
hugsa kritiskt og viga møguleikarnar, taka vit oftast skeivar avgerðir. Umhvørvið tekur ikki hædd fyri hesum heldur lítið virda parti av okkum. Vit eru umgyrd av elevatorum, ið gera tað lætt at sleppa undan
Handilin hevði eitt breitt úrvæl frá matvørum til toyvøru, og var konan honum ein dyggur stuðul í hesum arbeiði. Tey høvdu eisini fleiri fólk í arbeiði og harafturat bensinstøð. Gotfred stovnaði eisini [...] arbeiddi sum stjóri ókeypis í nøkur ár fyri at fáa hetta at ganga, tí hann helt, at brúk var fyri hesum arbeiðsplássum. Gotfred var eisini nevndarlimur í Føroya Banka og Fiskasøluni nøkur ár. Gotfred
og tók eina HF eksamiu. Tín stóri áhugi var blómur og trø, og gjørdist tú eisini gartnari. Afturat hesum fekst tú tvey deilig børn. Okkara tankar leita til teirra og familju tína. Altíð vart tú so glað
búsitandi í Havn. “Ein dag so røddin tagna skal, tí silvurstrongur brostin er”, syngur skaldið. Hesin veruleiki gerst alra lutur. Kortini er løtan, tá andin verður drigin seinastu ferð, og tú veitst
áhuga fyri tónleikinum millum ungdómin og fáa teimum umstøður at venja og spæla í, ístaðin fyri at hesin ungdómur skal ganga og vála úti á gøtunum, er eitt so gott mál, at vit eiga at minnast Karl Anton
ættarlið hevur tikið við. Ætli ikki í hesum høpi at skriva nakað um alt tað, sum vit upplivdu saman á hesum øki, í góðum tíðum og í vónloysis tíðum, sum t.d. 92- 94, tá fiskivinnan og harvið alt landið lá
taka fatt, tá Valdmar byrjaði sum bakari og handilsmaður í Vágunum í hølinum hjá “Løve”Niclas. Í hesum trongu umstøðum bleiv bæði bakað og handlað. Her var Hjørdis ein av teimum, sum tók fatt saman
faðirin skiftust at føra skipið í tey 5 árini, til tað varð selt. Tíverri hepnaðist ikki so væl við hesum annars stóra og stásiliga skipið, sum ikki færri enn tvær ferðir varð herjað av eldsbruna. Men [...] gjørdist sjúkur av krabbameini, lat hann hvørki seg sjálvan ella onnur á nakran hátt merkjast av hesum, hóast hann var fullvæl vitandi um álvarsligu sjúkuna. Hann ynskti ikki at tosað um støðuna
inntøkansera væl hjá Porkeris, Hovs og Hvalbiar kommunum. Henda mánaðin var vøksturin hjá hesum kommununum sammett við november í fjør ávikavíst 15,47 prosent, 10,60 prosent og 10
