vali og eg vildi gera alt fyri, at teir komu til Íslands í øllum góðum. Vindurin fór at koma og tíðin gekk. Robert hevði longu sagt teimum, at hann fór aftur til Danmarkar. Hann hevði nevnt nakrar av somu

Gislasen í Driftsráðið. Til stjóra var settur Hjalgrím á Heygum. A.T. var blivið ein veruleiki. Strilti gekk at fáa rakstrarpening, og høvdu ikki P. M. Dam - Rudold Niclasen og aðrir vælviljandi menn verið,

Tað var heldur ikki gamansleikur, serliga tí danska pressan er so málrættað, heldur løgmaður. Tað gekk kortini avbera væl, og løgmaður kendi seg væl viðfarnan av miðlunum. Myndin av løgmanni, sum spakmæltur

tónleik. ? Tað er áhugavert at lurta eftir sendingini Tónasláttur í Útvarpinum og hoyra, hvussu tað gekk fyri seg fyrr í tíðini. Teir gomlu tónleikararnir høvdu tónleik sum sítt ítriv, men tað var eisini

elag var núsitandi formaðurin ikki limur í Starvsmannafelagnum. Men hann hevur kannað, hvussu tað gekk fyri seg, og tað hann er komin til, ynskir hann ikki at síggja enn einaferð. - Sum skilst, so høvdu

at nakar flokkur fer at siga nei til at fáa nógvar atkvøður. Allir flokkar vilja jú vaksa. Kabalin gekk upp Hví gjørdu tit eina avtalu við Fólkaflokkin, eftir at tit høvdu eina avtalu við Tjóðveldisflokkin [...] góðtaka samstarvið við Fólkaflokkin, og tá ið Heðin Mortensen so vildi sleppa upp í Javnaðarflokkin, gekk ein sera fløkt kabal mitt í tí heila upp. Javnaðarflokkurin fekk ein býráðslim afturat, flokkurin

varð valdur á ting fyri Verkamannafylkingina í 1994 við triðflestum atkvøðum - 565 í tali. Men tað gekk ikki long tíð, til Verkamannafylkingini skrædnaði, og Kristian Magnussen varð tveittur úr fylkingini [...] Magnussen hevur ongantíð fyrr verið limur í nøkrum politiskum flokki, og hann varð heldur ikki tann, ið gekk á odda í stríðnum, sum var millum Javnaðarflokkin og nøkur av teimum, sum stovnaðu Verkamannafylkingina

hettar forhangið fyrigongur viðgerðin. Elsa sat longu tá og gav einum manni fótmassagu, so leiðin gekk víðari inn í eitt annað rúm inn til næmingin, sum er í starvsvenju. Ein sera long, ljóshærd genta [...] hvussu hennara fyrsti dagur var, smílist hon og sigur: "Eg var rætiliga nervøs í byrjanini, men tað gekk yvir beinaveg, tí at eg bleiv so væl móttikin, og tí at Elsa er so løtt at snakka við. Fyrst fingu

slapp framat, og tíkisl bar heldur ikki til at fáa orð á teir. Tá tropparnir vóru savnaðir og leiðin gekk inn í speglsalin, var viðmerkingin, at hetta er ein søgulig løta. Politikararnir og embætismennirnir

serliga góðan start, men vit vunnu tað innaftur, so tað var í lagið, sigur Reidar Jacobsen. ? Tað gekk ikki so væl fyrst í kappingarárinum, men nú eru vit farnir at trúgva uppá okkum sjálvr, og at stóla