er kongur ímillum gøtusjónleikararnar.? Mattumbwe fór úr frakkanum og jakkanum og smoygdi upp um armar. Hann gníggjaði hendurnar inn í eu de cologne og fór í holt við at hjálpa hesum barni til verðina

politikari stendur við síni sjónarmið púra opið, sigur Torbjørn Jacobsen. Skiparin hevur brotið upp um armar, ballið er í munninum, og málið er Fólkatingið.

álit á valinum 1. september, skal ongin ivast í, at flokkurin við fullum huga fer at bretta upp um armar og fremja mongu óloystu málini, ið liggja og bíða. 19. august 2015 Gunvør Balle .

Javnaðarflokkinum. Hendan dystin mugu vit ikki lata fara aftur við borðinum! Nú er at bretta upp um armar, sigur hon. Annita á Fríðriksmørk hevur fleiri ferðir stillað upp til Fólkatingsval fyri Tjóðveldi

at hesir komu við nýggjum og stimbrandi tonkum og hugskotum. Væntaði at hesir fóru at bróta upp um armar og koma við ítøkiligum boðum uppá framtíðina og teir trupuleikar, sum vit í løtuni dragast við. Tíverri

sekkin og eru flutt, segði Jenis av Rana. – Mín vón er, at tit hyggja longri fram, bretta upp um armar, hugsa um teir, ið slóðaðu fyri, og at tit verða verandi í bygdini. – Mín inniliga áheitan á tykkum

hesa avgerð. ##med3## Men Býráðið var einmælt samt um avgerðina – og so var bara at smoyggja upp um armar og fara til verka. Báðir skúlar máttu fáa betri hølisumstøður. Kommunuskúlin hevði ongan skúla, og

ábyrgd fáa vent hesi vanlukku til lukku. Tað gera vit við at steðga atgerðarloysinum, bróta upp um armar og fara undir projektering av nýggjari skúlalon tvørtur yvir brendu toftunum av døkku sjúkdómstíð

tunna. Við orðum tú sleingir, og føroyingar heingir. Betur tú tagdi, og legði úr lagdi. Breyt upp um armar, at byggja upp karmar. Tá blívur tú fegin, tí lívið er gleðin. Ringt er at fara, og frá foldini snara

øllum – hetta komst óivað av øllum lufttúrunum tú gav henni gjøgnum tíðina. Eisini legði tú ofta armar til tá ið Ragnhild, áðrenn hon dugdi at ganga, best dámdi at síggja heimin frá vaksnamanna hædd. Aftur [...] støðga á, fekk hon við einum lítlum grenji, beinanvegin sett ferð á teg aftur. Jú, tryggir vóru hesir armar ið altíð loftaðu henni, og sum so ofta ruraðu hana í svøvn. Vanlukkudagin var tú, sum so ofta, hjá