mangar mátar frá vanliga gerandisdegnum aðrastaðni, tí nógv tíð fer til djórini. Familjan hevur bæði seyð, ross, neyt, hundar, gæs, dunnur og kaninir. Men hesin gerandisdagur broytist eisini, tá farið verður
vaks upp saman við systkinabarninum Stig Heinesen, góðan hug til jarðarbrúk og at fáast við neyt og seyð. Teir báðir høvdu um hendur ”Weisa” trønna. Andreas keypti sær seinni trøð uppi á Sundsvegnum. Hann
og tað hevur Carola longu lovað, at henda Føroyavitjanin verður ikki tann seinasta. Henni dámar væl seyð, og sum eg skilti tað, hevði hon einki haft ímóti at ein seyður kundi verið við á pallinum hetta kvøldið
tað eru umleið 80.000 seyðir í Føroyum, flennur hon hart og sigur "Eg elski seyð, kundi tað ikki borið til at fingið ein seyð upp á pallin ...?" Nakað hon heilt víst fer at fáa upp á pallin eru børnini
og mamma, Inga f. Simonsen, var ættað av Viðareiði. Barnaárini vóru ótrúliga góð. Vit høvdu neyt, seyð, gæs, hønur, hund og kettu. Rossið Floru minnist eg eisini. Tá ið vit vóru í Havnardali í torvi, tá
Rógvi, tinglimur Sjálvstýrisfloksins, hevur samanborið trolið, sum rekur fisk við fjallmenn, sum reka seyð í rætt. - Ein slíkur samanburður er púrasta burtur við. Seyðurin kann ikki flúgva, men fiskur kann
sigur nakað um, at hetta hevur kravt nógv arbeiði eisini. Tá tey ikki áttu jørð, áttu tey heldur ikki seyð. Tey leigaðu kortini fýra gyllin, og hetta gav fýra lomb árliga. Abbin plagdi eisini at laga garðar
Føroyar til seyðaoyggjarnar. Tí verður hildið, at onkur hevur verið í Føroyum undan honum og havt seyð við sær. Teir næstu, sum komu, vóru írskir munkar, sum komu higar fyri í friði og náðum at dyrka Gud
eginleikar, ið eru í bygdini alt árið. Tey tosa sum um felagsskapskenslan, ið stendst av samstarvinum um seyð og slakt, er til staðar alt árið. Tey tosa sum um fólk í bygdunum framhaldandi hava beinleiðis ”m
Spurdi hann, um hann longu var keddur av at vera bóndi. Nei, segði hann, men Esmar hevur góðan hug til seyð og jarðarbrúk, og hann hevur góð evnir, kanska eitt sindur bráður og fortur, men tað skal nokk fara
