frá, hví hann fór at skriva bókina, og hvussu hann hevur fingið nøkur av orðunum og orðalýsingunum. Her kemur greidliga fram, hvussu stóra virðing hann hevur fyri næmingum, og at bókin í veruleikanum er
kærleika, doyr hin eisini. Fyri nógvum árum síðani vitjaði ein gamalur maður úr Danmark regluliga her í Føroyum, ár um ár. Hann grannskoðaði Færø Amts Sparekasse (nú Eikbanki). Í hugnaligum práti við
síni mett hvønn dag. Tað kundi veri: Breyð, mjólk, frukt og grønt, og aðrar vørur sum kunnu bólkast her. Men tað ber ikki til. Eg skilji bara ikki hví. At roknifólkið á gjaldstovuni ikki klára hesa uppgávu
ikki vera. Rætt hevði eg, havi hoyrt at hon var ein sera dugnalig sjúkrasystir. Og lat meg siga tað her beinanvegin, at hon var sera glað fyri sítt arbeiðspláss, tosaði mangan um sínar fittu starvsfelagar
loyvi undir barsilsskipanini, tað vil siga tey, sum fáa vanliga løn undir barnsburðarfarloyvi. Og her halda 71%, at hetta má broytast, so viðkomandi ikki verður fyri mismuni i mun til sínar starvsfelagar
hvussu stilt og róligt alt er í Føroyum, og ikki minst flotta landslagnum. Tað er deiligt at vera her. Eg havi fingið ein jaliga fatan av Føroyum nú. Eg havi sjálvandi eina søgu saman við Føroyum. Sjálvt
snýr seg grundleggjandi um frælsi, og tað er tað, sum eisini er alt grundarlagið undir Tjóðveldi. - Her snýr tað sum um frælsi og rættindi hjá einum bólki at kunna liva og virka í samfelagnum á jøvnum føti
tað er at missa. Villiniborgir og tundurproppar Bókin snýr seg fyrst og fremst um dóttur og mammu. Her er eingin politisk viðgerð av eldraøkinum, men samfelagsligu villiniborgirnar hómast tó við longum
samfundsudfordringer. Rapporten ”The Nordic model – challenged but capable of reform” konstaterer, at her i Norden må vi være indstillet på reform, hvis den nordiske model også i fremtiden skal være et eksempel
teknmálstulki. Hetta gevur teimum, ið eru deyv, møguleika at fylgja beinleiðis við í hesum sendingum. Her hava tunghoyrd tó onga atgongd. Aðrar sendingar sum t.d. mentanarsendingar, dokumentarar, sum fylla
