væl okkara politisku skipan, har mál ikki verða viðgjørd professiónelt, men har onnur atlit altíð viga tyngri enn tann setta politiska og samfelagsliga stevnan. Tí er tað so ringt at reka
Politikarin má velja sær síni fyrilit. Skal hann velja leiðina hjá fiskimonnum, har talan er um løtuvinning, ella skal hann velja leiðina hjá fiskifrøðingunum, sum í øllum førum verður eitt
mettíðir. Á Ólavsøku verður kappast á stívliga 900 metrum. Tí kann tað væl vera, at okkurt óvæntað úrslit fer at spyrjast, men sannlíkið fyri tí er neyvan serliga stórt. Einasti bátur, sum vann á Vestanstevnu
ein tingsess, heldur enn sjey flokkar, sum stríðast um valdið. Hóast hetta ikki er eitt úrslit av, at landið er vorðið eitt valdømi – tað kunnu vit siga, tí hetta byrjaði um aldaskiftið –
Tað sigur seg sjálvt, at tað er strævið. Tað eru næstan eingir glottar at hóma í spælinum ella úrslitunum, og tað er ikki ofta, vit kunnu taka okkurt stimbrandi við okkum. Tað er tungt. Ebbe Kristin
ábyrgd, og tað krevur álit. Við at handla soleiðis, sum felagið ger nú, verður als ikki biðið um álit frá eigarunum – men beint tvørturímóti. Spurningurin er, um ikki politiski myndugleikin eigur
neyðugt hóast tann munagóða fíggjarstuðul, sum Torgard hevur fingið gjøgnum árini frá fyrst og fremst FarLit/Norðurlendska Týðingargrunninum og Mentanargrunni Landsins og í einstøkum føri Tórshavnar Kommunu og
kreppuárini í nítiárunum millum Tjóðveldi, Fólkaflokkin og teir smáu í 1998 var eitt úrslit av, at sjálvstýriskreftirnar – ella fullveldiskreftirnar, leitaðu saman í samgongu. Fyri
vakra operahøll í London. Skrýtt við reyðum palltjaldi á bakvegginum, livandi ljós á reyðum súlum og litt el-ljós, sum hegnisliga førdi teg heilt aftur í hugnaligt umhvørvi til eina rætta konserthøll – Her
gera trygdina enn størri. Teir nýggju seðlarnir verða gjørdir soleiðis, at teir eisini fara at skifta lit. Løgreglan arbeiðir nú við at finna fram til, hvar hesir pengaseðlarnir eru gjørdir. Teir hava onkur
