Gull til Argir, Fuglafjarðar og Klaksvíkar

Kappróðrarárið er um at vera lið­ugt fyri hesa ferð. Enn bíðar tó stóra finalan, sum verður ólav­søkuaftan.
Eftir seks av sjey róðrum eru tríggir FM vinnarar kosnir: Teistin í barnaróðrinum fyri gentur, Erla Kongsdóttir í kapp­ingini millum 5-mannafør við kvinnum, og Páll Fangi í kapp­ingini millum 6-manna­før við monnum.
Í onkrum kappingum er tað framvegis heilt spennandi, meðan tað í øðrum kappingum eru greiðir FM favorittar.
Í ongari av kappingunum á Vestan­stevnu vóru mettíðir.
Á Ólavsøku verður kappast á stívliga 900 metrum. Tí kann tað væl vera, at okkurt óvæntað úrs­lit fer at spyrjast, men sann­líkið fyri tí er neyvan serliga stórt. Ein­asti bátur, sum vann á Vestan­stevnu, og sum ikki hevur vunnið fyrr í summar, var Drekin við gentu­mann­ing, sum vann barna­róð­urin.
Felags fyri allar manning­arnar, sum nú leggja nógv fyri í fyri­reikingunum til Ólav­søk­una, er, at tær ætla at taka av síðsta møgu­leikanum í ár at prógva fyri sær sjálvum og øllum øðrum, at tær eru verdug­ar tey úrslitini, sum tær hava rokkið higartil í summ­ar, ella at tær kunnu megna upp­aftur betri úrslit enn tey, sum tær higar­til hava rokkið.
Róðrarlíkindini hava ikki verið betri í summar, enn tey vóru tað í Sørvági. Tað var stilli, og tað var rættuligt summar í luftini.
Tá ið startdómarin slapp fram­at, gekk tað skjótt og væl at av­greiða róðr­arnar. Men tað gekk væl longri tíð at rigga fasta startin til, enn tað hev­ur gjørt fyrr í summ­ar. Tað var merkis­vert, tí lík­indini og umstøðurnar annars vóru so góð.
Har, sum tað fyrr í summar hevur verið kappast á fleiri tein­um, hava teir havt nógva útgerð og fleiri bátar at rigga til við. Í Sørvági fluttu teir alla útgerðina av 250 metra málinum og út á 1000 metra málið og síðani út á 1500 metra málið og so aftur út á 2000 metra málið. Hóast arbeiðið varð avgreitt væl og ivaleyst so skjótt, sum tað bar til, so mundu tey flestu vera samd um, at nú er tíð­in farin frá, at alt skal flytast mill­um ymsu málini.
Á Ólavsøku er fasti starturin festur í land. Tí verða tað ikki stór­vegis trupulleikar við hon­um. Stóri spurningurin er, hvussu tað verður við mjørk­anum. Okkurt árið hevur tað í vikunum upp undir Ólavsøku verið torført at venja á Havnar­vág, tí mjørkin hev­ur verið so tjúkkur, og onkra Ólav­søkuna hevur tað verið neyðugt at út­seta róðurin eina løtu, tí sýnið hevur verið so vánaligt, at tað hevur ikki hevur sæst av Argja­høvda og inn á Molan.
Nú fæst at síggja, hvussu tað verður um góðar tvær vikur. Eftir væl eydnaða róð­urin á Vestan­stevnu eru mann­ingarnar.