alt kann sigast av nýggjum, fáa nýggjan týdning og gerast tvítýtt og undrunarvert. Í ?Rot? verður lesarin krøktur á frá fyrstu síðu við orðinum ?svøvnur? og loystur aftur á síðstu síðu við orðinum ?vøka

eisini er okkara skylda yvir fyri Danmark, at vit royna, hvat vit eru mentir.? Eingir quislingar Lesarin legger merki til, at Jørgen-Frantz Jacobsen kann vera bæði speiskur og hvassur í síni skriving, men

byrjan til endan, og hetta skal so nokk avspegla kríggj og slátur og uppí­blandan frá norrønum gudum. Lesarin er tó vælkomin at kanna nærri sjálvur. Hetta er so tað, sum eg havi fingið burtur­úr, tá eg havi

avbjóðingini og møguleikanum. Bert fyri at fáa eina fatan av hvussu lítið Føroyar gera burtúr, so kann lesarin fara inn á almennu føroysku og grønlendsku leinkjurnar um COP 15, tað talar fyri seg. Sí http://www

verið úti fyri, at fólk “vildu gagnnýta sær” av teimum.... Hvat man hetta vera, hugsar tann bilsni lesarin. Hann óttast, at okkurt ótýggi hevur gjørt seg inn á genturnar, og kanska hevur beistið ætlað okkurt

al­­mikið í formin, meðan tey næstan ignorera substans­in. Tey halda okkum vera mestsum óargadýr, meðan lesarin skal konkludera, at tey harafturímóti eru sjáld­som hampafólk. Teimum dáma lítið, at eldri útisetar

eitt nú Jazzfestivalurin, sjónleikir, konsertir, framsýningar, ráðstevnur o.s.fr. Men (og her má lesarin taka út yvir, at eg týði til hetta himmiríki fanans sum Luther kallaði orðið: men), eitt gjald lá

greinin tók útgangsstøði í dystinum á Eiði - herundir serstakliga tveimum spælarum. Og er tað so, at lesarin hevur uppfatað greinina sum eitt álop móti EB/Streymi ella tess spælarum, vil eg staðiliga rudda

men eisini meira stirvnan búna. Hvørga grøvina fellur týðingin eftir mínari meining í. Eftir situr lesarin við einum dialogi, har tey hálvtriðjatúsund árini millum Platon og okkum fána burtur. Spurningarnir

dóttrina. Bygnaðarliga hevur høvund­urin betri tak á síni søgu. Rútman er jøvn, og sum heild ferðast lesarin nátúrliga saman við frásøgufólkinum inn og út úr ættarliðum og lagnum. Líka til seinast, tá ein