Vit hava mist eina fyrimynd. Sum nærmasti beiggi, hava vit fylgst ein stóran part av lívinum. Og eftir siti eg við minnum um lítlabeiggja, sum eina stóra fyrimynd. Løgið at hugsa sær, tí eg havi altíð
Jónfinn og Fríðgerð, fyri tann góða døgurða til okkum øll aftaná. Takk til Heina, fyri tey penu minningarorð tú gav Hilbert og Hallu. Tøkk fyri samkenslu - øll sum komu inn - uppringing, brøv, øll sum góvu
skarin, sum fylgdi honum út á kirkjugarðin í Sørvági. Tað tynnist í vinaskara. Nú eg skrivi hesi minningarorð, hugsi eg um, hvussu stutt lívið í grundini er. Lívsleiðin kann brátt vera at enda komin. Eg hugsi
Vit gjørdist ikki sørt skelkaðir tá ið Emil, bróður Herluf, ringdi til ein av okkum mánamorgun og segði, at nú var Herluf farin. Hann fór burtur úr okkara verð uttan pínu, sitandi hjá sær tað besta ha
Tí ongi jól í okkara barnadøgum uttan Herjálv sum jólamann og gamlaárskvøld endaði als ikki, um Herjálvur ikki kimaði tað nýggja árið inn. Tað var eitt sindur ringt at finna fram til, hvussu jólamansb
Annan jóladag fekk eg boðini um, at mín góði vinur Hentzar hevði sett segl til heimferð, sum vit plagdu at taka til fyrr í tíðini. Nú hann andaðist, var hann 92 ára gamal. Vit komu at kennast fyri 17
Sunnudagin 24. januar komu boðini um at Hensar hevði lagt árarnar inn. Umframt at hava verið føroyska skúlaverkinum ein góður maður, so gjørdist hann eisini góður fyri KFUM skótaarbeiði í Føroyum. Han
Tá vit fingu at vita, at Henry var raktur av herviligari sjúku, hugsaðu vit, at hann nokk fór at klára tað. Men so komu sorgarboðini, hann hevði lagt árarnar inn og var farin heim til Harran. Tankarni
Henny var ættað úr Miðvági og elsta dóttir Henrik og Mariu Danielsen. Vit vóru fimm systkin, og vuksu vit upp við Kirkjar í Miðvági. Sandurin var okkara spælipláss, har búleikaðust vit sum børn. Henn
