hava nógvar av teimum eginleikum, sum skulu til. Vit hava góðar fleygingarmenn og nógvar sum raka fugl úr báti. Tí kann ikki útilokast, at nakrir av okkara unglingum kundu lært seg spælið. Um teir so
forinden, i Nordisk Råd. Anno 2016 er dette et klart signal om, at uligheden skal holdes vedlige, at fuglen har fået rum, luft og gødning nok i det koloniale bur, skønt det er den samme danske Grundlov der
samanbera, tí rýpurnar í Bretlandi vóru »managed«, og tað átti bert at verið loyvt at veiða djór og fugl, sum vóru »managed«, og sjófuglur skuldi sanniliga hava frið!! Hesa vónleysu samrøðu minnist eg aftur
sum mong enn sakna og fregnast efir. Áhugin fyri náttúru og umhvørvi kom til sín rætt. Sendingar um fugl, gróðurseting, túrar til vøkur og forkunnug pláss, einar 30-40 tilsamans, um náttúruvernd, seyð, ræning
nógv fyri, til tess at fáa sum best burturúr og har varð hjúklað óført um ræstan fisk, turran fisk, fugl og rikling. - Hetta var ein hørð tíð, bæði sálarliga og kropsliga – men samstundis ómetaliga spennandi
øðrum útróðrarmonnum. Teir komu í eitt slíkt ódnarveður, at teir mundu farið á land inni í Skarðsvík í Fugloynni. Tað var kavarok og ódnarveður á miðari nátt. Fólkið umborð fekk at vita, at tað tyktist
ein frælsur maður, sigur Uni, sum annars luttekur í øllum arbeiði, inni sum úti: fletting, at royta fugl, hagreiða grind og at røkja kríatúrini á trøðni norðanfyri í bygdini. - Tað løgnasta var at skula
er at siga eina søgu, sum hevur nakað uppá seg. Arbeiðstittulin á filminum var "Små øer er kun for fugle, der kan flyve væk". Og tað er í grundini hetta, filmurin er um. Hann er ein menningartilgongd, byrjar
Adelborg aftur við. Filmurin, sum er ein roadmovie, hevur fyribils danska heitið ?Små øer er kun for fugle der kan flyve væk?. Hann er um tvær ungar gentur, sum hava verið uttanlands, og koma aftur og føra
hond. Umborð á 10 mannafarinum sum »Stoffa« bygdi, hevði tú nógvar góðar løtur. Tú plagdi at skjóta fugl, ið ofta bleiv sunnudagsdøgurði. Royttir og svidnir tá ið tú kom heim úr neystinum við teimum. Mest