na í heilsumálum Í gjáramorgunin var fundur í Heilsumálaráðnum, har umboð fyri allar flokkar, landslæknin, stjórarnir á teimum trimum sjúkrahúsunum og Sirið Stenberg, landsstýriskvinna í heilsumálum, um

Landslæknin ger regluliga ófráboðaðar vitjanir á ellis- og røktarheimunum, og í frágreiðingunum frá hesum vitjanum í ár, var viðmerkt, um heimini fylgdu almennu kosttilráðingunum ella ikki. Summi heim

63 tilburðir staðfestir og tað vísir, at 2,5 prosent av teimum, sum verða kannað, eru smittað. Landslæknin hevur áður boðað frá, at tað talið skal helst undir 1,5 prosent, so enn er langur vegur til vit

Føroya og hava verið her í tveir dagar, skulu eisini kanna seg á sjúkrahúsi og somuleiðis tey, sum Landslæknin vil hava kannað. Men Løgtingið heldur, at landsstýrið eigur at umhugsa at leggja brúkaragjald á

vera varin, geva tær far um møgulig sjúkueyðkenni og lata teg kanna, um sjúkueyðkenni vísa seg. Landslæknin hevur í løtuni nógv at gera, tí smittutrýstið er stórt. Tískil verður ikki ringt til tey smittaðu

og doyggja av matvørum, sum tey hava keypt í góðari trúgv. Vit eiga tí ikki at ilskast um, at landslæknin nú alment mælir fólki frá at eta grind. Hann hevur ongan møguleika. Hann hevur jú fult álit á teirri

fyri arbeiðs- og umhvørvisheilsu, kommunulæknafelagið, fyribyrgingarráðið, heilsufrøðisskipanina, landslæknin umframt landstýrismannin í almanna- og heilsumálum.

lata seg kannað smittað. Í 2004 vóru nærum 15% av teim sum lótu seg kannað, smittað við klamydia. Landslæknin legði tí í tíðindaskrivum serliga áherðslu á, hvussu lætt tað er at fyribyrgja klamydia við at [...] Tølini fyri 2005 vístu tíbetur eina minking, tá vóru 10,4% av teim sum lótu seg kannað smittað. Landslæknin hevur javnan sent tíðindaskriv út viðvíkjandi fyribyrging av klamydia. Hesin hevur ikki myndugleika

serlækni har at gera tað, hevur yvirlæknin sagt. Í hesum sambandi vísir Reimund Langgard á, at bæði Landslæknin, og Landssjúkrahúsið, hava mælt til, at føðistovan á Suðuroyar Sjúkrahúsi verður niðurløgd. Nú

starvsfólkið seta seg í samband við Landslæknan fyri at kanna, um sóttarhald er neyðugt. Metir Landslæknin ikki, at sóttarhald er neyðugt, eigur arbeiðsgevarin at gera eina ítøkilig meting um fráveruna