kenna sín egna flokk og sín egnu hugsjón. Og við øllum landium sum einum valdømi, er einstaklingsdyrkanin styrkt. Fara vit aftur í tíðina, so var betur áralag innfloks í øllum flokkum. Tá snúði
heldur enn at møsna um, at »they make a public festival out of it. For the young men, the killing is a token of strength and selfaffirmation...« Søgan hevur jú sagt okkum, at eitt nú kendir
eru deyð í ferðsluni. Tiltakið er stuðlað av Ráðnum fyri Ferðslutrygd, fyritøkum og einstaklingum – og tað eggjar okkum til at steðga á eina løtu og á ein stillføran hátt at minnast tey,
tað, so er tað sera løgið, at meginparturin av løgtinginum fer upp á gartera, tá nakrir einstaklingar koma við einum góðum hugskoti um at gera tunnilin undir Tangafirði av Nesi til Havnar. Sjálvandi
leggja uppskot fyri Løgtingið um at samtykkja, at tað skal bera til at krevja gjald frá hesum sjúklingunum. Hetta er dømi um eina skipan, sum ikki riggar. Um ein landsstýrismann – og allar helst
sfelagsskapunum, sum tá alt kemur til alt í fleiri førum eru felagsskapir, har einstaklingar hugna sær fyri onkran ríkamans pengar. Sum eitt nú Paul Watson ella Pete Bethune – ið við
skapast fyri einum ávísum øki er tað, sum fór fram í Koltri í síðstu viku, tá endurbyggingin av býlinginum Heima í Húsi var liðug og endaliga handað Koltursgrunninum, sum hevur staðið fyri verkætlanini
Hetta er uttan iva ein gongd leið at fara. Tað kann ikki verða rætt, at nakrir privatir einstaklingar skulu kunnu handla við fiskiloyvum og skóvla pengar inn, samstundis sum landið bløðir og
opinskáraður fríggjar til Tjóðveldi, at andstøðan einki alternativ er, tí tað er ein »forsamling, sum livir í politiskari pseudotilveru og signalpolitikki uttan substans og kann ikki takast
Formaðurin í danska Nyreforeningen, Stig Hedegaard Kristensen, næstformaðurin Lone Kiilerich og Ole Lings, konsulentur hjá Nyreforeningen fara at røða um evnini: Hvat krevur ein dialysusjúklingur anno 2003
