Góði Jákup Pauli. Det var med stor sorg, at jeg modtog beskeden om, at du ikke længere var i blandt os. Det gik bare så hurtigt. Du afmønstrede skib i Hirtshals den 25 september. Gik bort den 5. novem

avið. Jákup Oluf stóð á Sandinum og eygleiddi. Eyguni rukku ikki longur enn norður á Ennið, so fóru bátarnir afturundir. Men hugurin og flogið, fóru so langt sum tankin rakk, og onkuntíð var hann við

Hetta skriftstað fær meg altíð at hugsa um Jákup Magnussen. Tí um tað var nakað sum eyðkendi Jákup Magnussen, so var tað bøn. Hann bað dagliga og regluliga. Hann hevði ein langan lista við nøvnun av m

Tung vóru sporini - saman við familju, vinum og kenningum - úr kapellinum á Landssjúkrahúsinum niðan í stásiligu Vesturkirkjuna, kalda vetrarkvøldið fyrst í desembur. Samanbitna eygnabráði á næstringu

Eg hevði verið inni á gólvinum kvøldið fyri, og vit høvdu sum so mangan fingið okkum eitt gott prát um lívsins viðurskifti. Stutt fyri leggingartíð fór eg yvir aftur til mín sjálvs, men tá vardi tað m

Altíð eitt smíl, altíð klárur, soleiðis kendi eg Jákup Andreas. Hann elskaði at kava og var sera djarvur. Hann, eg og umleið seks aðrir føroyingar hava tikið vinnukavara útbúgving á NYD – Norsk Yrke D

Nú er Juul farin, og saknurin má vera stórur hjá Annu Gretu og Jarmundi og teimum, sum stóðu honum nær. Altíð var hann hjálpsamur og blíður at tosa við; ongantíð eitt ringt orð frá hansara munni. Tað

Tá eg setti meg at skriva nøkur orð um Finn og Juttu er grundin tann, at eg kom at kenna hesi fólk fyri rættuliga nógvum árum síðani. Finnur og Jutta vóru partvíst leiðarar av samkomuni, sum tá hevði

Ydde, sum hann vanliga var rópur, flutti saman við familjuni av Toftum inn í Runavík í 1949. Har hevði hann bygt sær hús, og har kom hann at vera alt lívið, til hann nú andaðist sum ein aldrandi maður

Mikudagin 18. juli fekk eg óvænta deyðsboð um systir mína, Josefinu. Eg var á veg heim av feriu í útlondum, og gleddi meg at verða saman aftur við familjuni, og at vera saman við systir míni, nú tá ið