Enn er ongin handtikin í samabandi við innbrotið á Viðareiði fyri eini viku síðani, har eitt pengaskáp við einari hampiliga stórari peningaupphædd í, varð stolin Løgreglan sóknaðist eftir fólki, sum kundu

hetta er ein fyrimunur, heldur Elsba. Hon sigur, at um tað ikki er so nógv at gera á til dømis Viðareiði, so sendir hon boð eftir heimarøktarum har og fær tær at koma til arbeiðis í Klaksvík ella onkra

Viðareiði: Undir bestu umstøðum á hotel Norð fóru seinastu umførini í talvkappingini 1st Klaksvík International av bakkastokki mikudagin. Byrjað varð klokkan 11 mikumorgunin, og klokkan mundi líða móti [...] verið sera heppin at vinna, og var sjálvandi sera fegin um tað. Hann lat avbera væl at umstøðunum á Viðareiði og segði avgjørdur, at hann ætlaði sær aftur til Føroya eina aðru ferð. Nummar tvey og trý gjørdust

tí, at illviljin er so stórur, men tí at ov lítið er at býta. Lærarafelagið vísir til støðuna á Viðareiði, har savnsrøktin liggur lamin, tí at kommunan hevur ikki viljað goldið 2.600 krónur? ? Tað haldi

teir, sum náða hetta, hava eisini uppiborðið eitt herðaklapp. Ein av hesum er Olevinus Sørensen av Viðareiði, sum júst ólavsøkudag rakk tey 50 árini á sjónum. Hetta er eitt longri arbeiðslív enn tey ungu í [...] sum vert er at vita, bæði á landi og sjógvi. Olevinus er giftur við Olevinu, sum eisini er av Viðareiði. Tey eiga seks børn, fýra synir og tvær døtur. Allir synirnir eru sjómenn. Teir eru Hanus, Óli,

lívsleiðina framum heimlandi. Meðan tunlar fyri ørandi upphæddir vera játtaðir. Til 350 fólk í Viðareiði ístaðin fyri 700 í Hvalba og Sandvík. “Eg ein stóran og tú ongan” tykist til at vera niðurlagið

fluttu til Havnar beint fyri kríggið og giftust 1939. Herborg var ættað av Viðareiði. Pápi hennara, Olaf Joensen, var av Viðareiði, og mamman, Sára, var av Skælingi. Sára var fastir Sofus Joensen, søgulærara

búð í Fuglafirði. Odvør er dóttur Herborg og Gunnar Gunnarson, sum búðu í Mattalág. Hon var av Viðareiði og hann úr Vági. Tey áttu fimm børn: Sólva, sum býr í Esbjerg, Inga og Jórun búgva í Havnini, Gunnar

illa í myrkri, og finna ikki fram. Um teir vilja hjálpa uppá trot, er gott at eta seyðakjøt av Viðareiði. Um teir skulu eta grønmeti, verður mælt til, at teir bara eta gularøtur, mais ella spinat, tað

kongsfamiljuni var framúr. Í øllum búplássum, har tey kongaligu vitjaðu, úr Vági til Gjáar og av Viðareiði til Gásadals var veruligur kongaligur dámur. Tað er tí heldur ikki ov nógv sagt, tá vit staðfesta