presturin heldur, at Dánjal hevur gjørt sjálvmorð og tískil vil hann ikki lova honum í kirkjuna. Lesarin fær kortini tíðliga í søguni at vita, at Dánjal er druknaður í royndini at bjarga einum hetlendingini [...] tað sum eina straff frá Gudi, uttan at høvundurin knýtir tað at hansara atburði mótvegis Angeliku. Lesarin hevur afturfyri næstan hug at mutla innantanna: Fast taki honum! Dagbókin Ígjøgnum ein part av s

leggja upp til. Í stórt uppsettum greinum í Sosialinum 24. mai verður so aftur ein mynd málað, har lesarin valla fær gjørt sær aðra niðurstøðu, enn at Búnaðargrunnurin er størsta forðingin fyri, at nakar

undirstrikar, at tað er ikki bara grenj, tá tosað verður um avmarkað tilfeingi. Og so kann gløggi lesarin annars sjálvur kanna eftir, hvat tær 16 síðurnar í danska blaðnum snúgva seg um. Tú gitti rætt –

burturúr. Hjá Vidu eru tey við til at gera yrkingarnar lættar at lesa. Hinvegin krevja yrkingarnar, at lesarin greinar tær fyri at finna, hvar setningar enda og skifta, tí eingi tekn eru og bara fyrsta orðið

skiljandi talu. Tað sera persónliga í júst hesum ger, at yrkingarnar eru esoteriskar, loyndarfullar. Lesarin skal tó ikki lata seg ræða av tí, at hann ikki skilur yrkingarnar beinanvegin, tí tær kasta kortini

setur nógvar pengar av til telduútbúnað, ja, heilt nógvar pengar sammett við aðrar kommunur, og lesarin skilir eisini, at Sunda kommuna hevur eina langtíðarætlan í samband við telduútbúnað. Frálíkt!! At

Hellunum. Myndir eru takksamar. Hevði eg flutt meg einar tveir metur aftur at til høgru, so hevði lesarin sæð eitt blátt málingablik, sum liggur koppað tætt inni við ruskbingjuna. Tað er farið í nógva vindinum

hevur hann ikki beinleiðis sagt, at sjálv heimastýrisskipanin var orsøkin til at kreppan kom. Men lesarin skilir tað kortini soleiðis, og hetta er júst tað, sum landsstýrismaðurin vil hava lesaran at skilja

eg meg við, at tað krevur meiri enn útspilling frá einum hjálparleysum hugsjónarloysingi, áðrenn lesarin vendir sjálvstýrisrákinum bakið - nakað sum eg annars luktaði av sniðfundigari ætlan. . Hin hógligi

drekar og alt møguligt sovorðið ræðuligt«, og hann so ger - men kanska í einari aðrari merking, enn lesarin og Elanor høvdu hugsað sær. Søgan snýr seg síðani um, hvussu hann vinnur á ræðsluni og fær ta vøkru