Nielsen í nærum hálva øld – til 1990. Tá var konan vorðin sjúk, og var Sverri um hana til hon doyði í 1993. Tey ið hava havt sína gongd hjá Villhelm Nielsen, tá hendan fyritøkan var í vælmaktini, kenna
Sosialinum. Hetta starv røktu Villi og Jacob, til teir báðir gjørdist landsstýrismenn í 1968, tá Dammurin doyði, og landsstýrið varð umskipað. Jacob umboðaði Javnaðarflokkin á Føroya Løgtingi frá 1958 til 1966
Gunnar Helgi Gunnarsson og Katrín Þórarinsdóttir. Familjan flutti til Vopnafjørð á vári 1896, og har doyði mamma hansara av lungnabruna 18. september 1897. Deyði mammunar setti síni spor hjá unga Gunnari
kirkju. Frá hesum degi fóru føroyingar so við og við at flagga við ”Merkinum.” Jens Oliver Lisberg doyði 31. august 1920, einans 23 ára gamal, av tí herviligu sponsku sjúkuni. Á hansara gravsteini standa
slíkt ber illa til at koma yvir. Men lívið mátti halda fram, og hetta dugdu tey sum so væl. Í 1994 doyði Niels Juel, og nú var Sólrun einsamøll eftir. Hon gjørdist meira og meira innisæl, kanska meira enn
vaks Anna upp. Hon er næstelst av fýra systkjum. Hini eru Páll, sum var 50 ára gamal, tá ið hann doyði í 1991, Kára sum býr í Jyllandi, og Tove sum býr í Havn. Í 1960 var tað langt millum studentahúgvurnar
tí heimaftur um veturin í 1947 at giftast. Betta er nú millum tey elstu fólkini í bygdini. Frits doyði fyri nøkrum árum síðan. Hon hevur havt góða heilsu og verið við í øllum tí vanliga bygdarlívinum og
hennara starvsstað í 30 ár. Hon røkti starv sítt á fiskavirkinum heilt fram til mánaðin áðrenn hon doyði. Eisini hevði mamma í nógv ár vaskiarbeiði á Stíggjanum í Saltangará. Hetta arbeiði røktu mamma og
øðrum í familjuni eigur Sp/f Andersens Beding. - Navnið á bedingini stavar frá pápa mínum Anders, sum doyði fyri fáum árum síðan. Bedingin hevur verið í familjuni í sløk 20 ár. Í dag eru vit fýra, sum eiga
hjá tykkum, har Lina , móðir Albert tók væl ímóti. Sera hugnaligt at koma á gátt hjá tykkum. Í 1975 doyði Johan, yngri bróður Albert av vanlukku, bert 30 ára gamal og hevur hetta verið ein dyggur smeitur
