fólka­at­kvøðu nú, sum er í­móti loys­ing. Tað besta fyri føroyska sam­fel­ag­ið hevði ver­ið, at okk­ara kosnu menn og kvinn­ur komu til eina semju í stjórn­ar­mál­i­num, so kreft­ir­nar ikki vórðu brúkt­ar

fólka­at­kvøð­uni. Men sjálvandi er tað fólkið í Før­oy­um, sum skal taka avgerð um okk­ara fram­tíð – eis­ini um okk­ara fram­tíð í danska rík­i­num. Tí er tað spell, at arbeiðið í stjórn­ar­skip­an­n [...] ikki ein gong kunnu semj­ast um, hvussu tilgongdin skal vera til av­gerðina, sum annaðhvørt loys­ir okk­um frá ríkinum ella sigur, at vit góð­taka at vera partur av rík­i­num og harvið eisini av donsku

g fyri bæði í Før­oy­um og utt­an­lands. Tað eru sum kunn­ugt hansara vatn­lit­a­myndir, ið prýða okk­ara penga­seðl­ar og eisini eru hansara vatnlitamyndir umboðaðar í høgt virda pappírslistasavninum

kall­ast, er ein av kend­a­stu countr­y-sangum yv­ir­høv­ur, og hann ljóð­ar eis­ini heim­lig­ur her á okk­ara leið­um. Bobby Bare royndi í fimmti­ár­u­num at vinna fram inn­an tón­leik­in, men tað var ikki

ong­um, at løg­regl­an ringdi til blað­stjór­an um hálvg­um­fimm­tíð­ina um morg­un­in fyri at fáa okk­um á Port­al­i­num at boða frá, at neyð­ugt varð at eva­ku­era skál­a­fólk. Og tá slík boð koma, so [...] bjargingarlið kring landið skulu vita, at vit altíð eru fús at veita teim­um eina hond, um boð eru eft­ir okk­um – nátt sum dag!

hend­in­g­ina um­borð á At­henu. Hend­ing­in er av slíkum slag, sum tí­betur sjáld­an kem­ur fyri her á okk­ara leið­um. Tílíkar hendingar kunnu tó koma fyri, sæð í ljósinum av økt­ari skipaferðslu við stórum

Próvtøka var í mána­dag­in, og tá ið næm­ing­ar­nir høvdu sitið í próv­tøku hálv­an ann­an tíma, sá okk­urt gløgt eygað, at næm­ing­ar­nir høvdu fing­ið skeiv­ar upp­gáv­ur at loysa. Á upp­gáv­u­num skuldi

sum, eftir míni hugsan, er sera ódámligur. Vit síggja aftur og aftur, at stovnar verða stongdir í okk­ara nær­umhvørvi, og at tæn­astu­støðið gerst alsamt verri og verri, samanborið við tey størru plássini

av øllum ber, góvu Jan og mær og systkin okkara ein framíhjárætt og eina trygd, sum man hava gagnað okk­um meira enn vit skilja. Eina framíhjárætt, sum eisini hev­ur borið gjøgnum teir sváru brotasjógvar

at lesa hjá foreldrunum, og at skriva lærdi hann seg sjálvur. Tíðliga fekk Enokkur tokka til kvæði okk­ara, sagnir og søgur um menn og hend­ingar frá gomlum døgum. Í hesum heimi hevur hann livað og livir