Neistin hevur ikki verið so væl fyri seinastu árini, sum júst nú. Blálittu høvuðs­staðar­kvinn­ur­nar vunnu í gjár móti Stjørn­uni, sum hevði fult stiga­tal und­an dystinum. Neistin er nummar tvey í løtuni

rnar kunnu vera nógv­ar. Eisini nú danski eig­ar­in av Eik Banka spennir tumm­il­fingr­a­skrúv­ur­nar, men – sum As­trup eisini segði – vit eru øll blivin klók­ari síðani 1992, so vit end­ur­taka ikki

tey skip­aðu seg í felag at fáa skeið og skipa fyri øðrum til­tøk­um fyri at menna før­leik­ar­ar­nar at taka sær av børn­um, ið høvdu verið fyri van­s­org­an. Síðani hava fleiri skeið og onn­ur tiltøk

upp til próvtøkurnar hjá fyri­reik­ingar­flokkinum og stóð roynd­ir­nar. Mamma byrjaði at læra til lærara á Nørre Niss­um Semi­nar­ium í 1959. Ivaleyst hevur tað ver­ið hugaligt hjá unga føroy­ing­inum

Elias í Rættará. Hjá honum komu fleiri av dreingjunum at læra handverk. Elias og Stina fingu synir­nar Elias, kendur frá útvarpi­num, Kristian, sum flutti til Danmark á eldri árum og doyði har og Verland

talan um stórar lækk­ing­ar, hó­ast sáttmálalønin ikki verð­ur nortin. Aðrastaðni fækk ar­beiðs­tím­ar­nar og harvið eisini løn­in. Í seinastu kreppuni vórðu allar al­menn­ar lønir lækkaðar yvir ein kamb. Tað

virk­sem­i­num hjá Føroya Fiski­manna­felag. Tað hava tey ikki gjørt! Serliga skerpandi eru um­støð­ur­nar, tá fakfeløg traðka á mest grundleggjandi við­ur­skifti hjá starvsfólkum, tí er hetta málið serliga

hjá feløgunum í Sam­­taki er ikki bara óheppin fyri við­­kom­andi starvsfólkið, feløgini og lim­ir­nar, sum tey umboða - men hetta er ein skammblettur fyri før­oysku fak­felagsrørsluna sum heild. Tað er

maður, so hann fær av góð­um orsøkum ikki al­tíð møtt á ting­fundi. Men seinastu níggju mán­að­ir­nar hev­ur – sum nevnt í grein­ini om­an­fyri – eingin av ting­fólk­u­num hjá Tjóðveldinum havt farlovyi

sum við politiskt stuðlaðari kapp­ing­ar­av­laging leggur sína køv­andi hond yvir privatu miðl­ar­nar, tí víst hava vit brúk fyri øðrum enn public ser­vice miðlinum.