Tað lønarsamráðingar eru, so er altíð spurningurin, hvussu stór lønarhækkingin skal vera. Men soleiðis tykist ikki bara at vera hesaferð. Sum skilst hevur Fíggjarmálaráðið lagt út við eini lønarlækking upp á trý prosent. Hetta man annaðhvørt vera eina provokatión ella í besta føri ein yvirdrivin roynd at náa einari null-loysn.
Fakfeløgini hinvegin hava kravt eina lønarhækking upp á seks prosent. Tað er helst á sama hátt ein roynd at lyfta støðið frá teimum áleið trimum prosentunum, sum onnur hava fingið.
Tað kann virka naivt av landsstýrinum at rokna við, at fakfeløg fara at góðkenna ein sáttmála, sum onga lønarhækking hevur yvirhøvur. Hinvegin so stendur Jóannes Eidesgaard yvir einum skralltómum landskassa við einum árligum halli upp á eina slaka milliard. Og hann og hini í samgonguni ætla at hava javnvág í á fíggjarlógini í 2015. So seint sum í síðstu viku sóu vit, at samgongan vil hetta so nógv, at samgonguskjalið varð sett til viks, soleiðis at blokkstuðulin úr Danmark kundi hækka 400.000 krónur.
Men er tað rímuligt av landsstýrinum at krevja, at lønirnar ikki skulu hækka – ella enn tá kanska lækka? Á privata arbeiðsmarknaðinum bar tað ikki til, so í so máta hava fakfeløgini góð kort á hondini. Hinvegin so vita vit, at á mongum privatum arbeiðsplássum eru avtalur gjørdar um lønarlækkingar – í fleiri førum er talan um stórar lækkingar, hóast sáttmálalønin ikki verður nortin. Aðrastaðni fækk arbeiðstímarnar og harvið eisini lønin.
Í seinastu kreppuni vórðu allar almennar lønir lækkaðar yvir ein kamb. Tað var helst neyðugt tá fyri at útvega landskassanum gjaldføri. So ring er støðan ikki nú, men eyðsæð er, at landshúsarhaldið ikki hevur ráð til stórar lønarhækkingar – og tí munnu reellu lønarkrøvini ikki verða størri enn tey 2-3 prosentini.
Verður verkfall, so er skjótt at rokna út, at eftir eini tveimum vikum, so hevur landið spart ta upphæddina, sum hendan lønarhækkingin kostar – og so fer at vera klárt at skriva undir...
