Tað er í øllum førum niðurstøðan, nú vinnunevndin hevur skrivað álit í sambandi við uppskotið hjá Johan Dahl, landsstýrismanni í vinnumálum, sum sjálvur vil sleppa at góðkenna setanar- og lønar [...] siga landsstýrismannin ringan fyri leggja bond á stýrið. Tí tað krevur ábyrgd at fáa slíkt álit. Best er sjálvandi, at stýrið sjálvt megnar at liva upp til álitið.
bara oman fyri hálsvølin. Hann var ein politiskur undirhaldari, sum ongantíð hevði politisk álitisstørv. Men hjá Jørgeni Niclasen sæst politikkurin aftur í gerðum, sum hann fær framt, tí hann
helst fleiri, og lítil ivi man vera um, at tað hevði givið Fólkaflokkinum eitt gott valúrslit. Men tupulleikin er altíð tann, at tá kvinnur skulu hava vald, so skulu menn lata vald. Menn hava
heldur ikki, at slík hol skulu typpast. Úrslitið er líka vítt sum sítt: Meinigi løntakarin er álitið – og høgi marginalskatturin er tað, sum restar í. Okkara boð er, at marginalskatturin
« Her fór landsstýrismaðurin yvir mark – ella hevur hann eftir øllum at døma ikki nóg gott innlit í málið. Innslagið við Eydnu Skaale og soninum Benjamin vísti, hvussu stóran týdning júst tað
vil eina millumloysn. Tað sær veruliga út til, at ávirkanin hjá Sjúrði Skaale hevur havt úrslit. Eyðvitað hevur landsstýrið eisini gjørt sítt stóra arbeiði. Men tað tykist heldur mótfallið, tá
hildin. Maðurin, sum hevur ábyrgdina av eftirlitinum, stjórin á Arbeiðseftirlitinum, boðaði í síðstu viku frá, at tey á Arbeiðseftirlitinum absolutt einki gera við sína uppgávu, sum
løtuni, at hann ikki risikerar, at eitt misálit frá honum enn einaferð endar við eini álitisváttan til løgmann. Men løgið tykist tað, at tað ikki skal bera til at reisa eitt misálit á
rar og myndugleikar, størri fakpolitiskar menningarmøguleikar fyri limir, nevnd og álitisfólk, betri tíð og møguleikar at arbeiða við fakfelagspolitiskum viðurskiftum og betri
kreppuárini í nítiárunum millum Tjóðveldi, Fólkaflokkin og teir smáu í 1998 var eitt úrslit av, at sjálvstýriskreftirnar – ella fullveldiskreftirnar, leitaðu saman í samgongu. Fyri