leiklut tað almenna hevur og hvønn leiklut tað privata hevur. Ferðaráðið hevur til uppgávu at kunna um Føroyar, menna vinnuna og fáa fólk til landið, og tað gera vit saman við vinnuni, kommununum og øðrum. Vit
eru nakrar fáar milliónir nýttar, men tað varð avtalað fyri tveimum árum síðani, tá markið millum Føroyar og Bretland kom á pláss. Hetta er alt gjørt í semju, og tað er av týdningi at leggja dent á, at eitt
aðrastaðni í samfelagnum. Tó helt hann, at vandi var sjálvandi altíð fyri, at vit fingu íleggjarar til Føroyar, sum bara vóru úti eftir at tøma feløgini. ? Men tað eru ikki slíkir íleggjarar, sum higartil eru
burturúr Europa Gøtumenn, sum hódagin skulu spæla í Europa Cup niðri í Ungarn, og sum koma aftur til Føroyar leygardagin, og skulu spæla í Klaksvík sunnudagin, hava verið fast inventar í Europa Cup síðani 1994
Í góðum veðri var tað ein lekidómur fyri sálina at ganga her. Mobiltelefonin var ikki komin til Føroyar, so eingin telefon kundi náa meg. Her var friður, bert náttúran kundi tala til ein, fuglalát, áarløkir
Keldur: M. A. Jacobsen: Føroya Amts Bókasavn 1828-1928. Tórsh. 1929 Sverri Fon: Mentunarstovnar (í Føroyar, bd.II. Keypmh. 1958) Martin Næs: M. A. Jacobsen og bókasavnið (í Hvør eigur flaggknappin. Tórsh
henda ónøgdin at hava lagt seg. Tað er greitt, at vit kunnu rokna við nógvum seismiskum virksemi við Føroyar, tvs. bæði á landgrunninum og úti í Hetlandsrennuni, tá makið kemur uppá pláss og ikki minst tá loyvi
innan hesa vinnu eru so serstøk og gera gáttina so høga fyri at koma inn. Spurningurin um hvussu Føroyar og allir føroyingar skulu fáa lut í møguligum inntøkum frá oljuni hevur ikki verið so nógv umrøddur
at vísa á eina gongda leið. Hetta samsvarar væl við tað sum er komið fram í viðurskiftunum millum Føroyar og Danmark. Danir hava m. a. sagt, at føroyingar eiga ikki bara at knarra, men eisini sjálvir at
annars, at kjarnan í sjálvstýrispolitikkinum hjá nýggju samgonguni er at kunna koma út og proklamera Føroyar sum ein suveranan stat. Og tað tekur javnaðarflokkurin ikki undir við. -Tað er einki endamál í sær