ur er, hvussu samstarvið ímillum kommunurnar skal vera. Ætlanin var at tað er neyðugt at leggja Føroyar saman í sjey kommunur fyri at tær kunnu vera førar fyri at átaka sær at umsita eldraøkið. Men ko
avbalanseraðari loysn Ímeðan samgongan er farin heim at "umhugsa", kundu vit spurt: hvat er best fyri Føroyar? Støði má sjálvandi takast í veruleikanum, vit føroyingar liva í. Í stuttum er støðan, at samstundis
sum Hansy Elisabeth Tausen seymaði í 1950 á »Magasin Du Nord« í Keypmannahavn og sum varð send til Føroyar og góðkend, verður eisini at síggja. Tað áhugaverda við hesi húgvuni er, at studentarnir frá 1951
uttan at vit nakrantíð kendu okkum hóttar. Hetta var ótrúliga deiligt. Brynhild bardist væl Nú vóru Føroyar á odda 2-1 samanlagt ímóti Grønlandi, og eydnaðist kvinnunum eisini at vinna sín tvímansleik, so
lóggávan var samtykt í Danmark í 1988 og ein millumlandaskattaavtala varð skrivað ímillum Danmark og Føroyar um DIS inntøkuna, tað var nokk Jógvan Sunstein, sum var løgmaður tá. Teir ið sigla undir DIS hava
uppgávu fyri føroyingar, fyri Føroya Land. Saman við øðrum skal man royna at finna leiðina sum ber Føroyar framá. Vit skulu loysa trupuleikar, samfelagið er í, og seta tær loysnir í verk, sum tæna Føroyum
enn hana vit brúka í dag, sigur Kai B. Olsen, og sipar millum annað til økini kring Grønland og Føroyar. – Eg ivist onga løtu í, at tað fer at verða eftir-spurn-ingurin eftir slíkari fram-komnari oljutøkni
2009 og ongi greið útspæl um málsetningar fyri framtíðina. Ein samfelagsbúskaparlig kreppa, sum Føroyar eru í, krevur greiðar politiskar útmeldingar úr black boxini. Spurningurin er, hvussu fíggjarlógin
aðrastaðni. Er tað ikki tað, kunnu hesi viðurskiftini vera við til, at kvinnur ikki venda aftur til Føroyar. Marita Rasmussen leggur dent á, at eitt nú javnstøða og barsilsskipan bara eru ein partur av heildini
Sosialurin hevur móttikið frá føroysku sendistovuni í Belgia. Fjølmiðladekningurin fleirfaldaðist Føroyar hava fingið heilt kolossalan dekning í fjølmiðlunum í Belgia. Nógvar ferðir meira, enn ætlað varð