krevur nógv av bilføraranum. Í nógv ár hevur verið tosað um at gera eina hálkubreyt, har allir bilførarar undir tryggum umstøðum kunnu fáa royndir og vegleiðing í hálkukoyring. Løgtingið hevur eisini sett

hevur longu gjørt vart við seg, og tá vit samstundis eru farin um hálvan oktober, fær kuldin nógvar bilførarar at hugsa um, at nú mugu píkarnir setast undir bilin. Men tað eru ikki øll, sum eru á einum máli [...] annars, at tað nú er tíð upp á, at myndugleikarnir fara undir at gera eina hálkubreyt, soleiðis at bilførarar, ungir sum eldri, undir tryggum umstøðum sleppa at venja seg í hálkukoyring. ? Nú hevur verið tosað

takast við, minni enn so. Vikuskiftið var friðarligt burturav, tá sæð verður burtur frá, at fýra bilførarar vóru tiknir fyri at koyra við kenning. Tað sum tó stendur løgregluni klárast í minninum er, at [...] Ansið eftir teimum eldru Í sambandi við ferðsluóhappi nýtir løgrelgan høvi til at minna allar bilførarar á at ansa eftir teimum eldru. Tey gloyma ofta at hyggja seg nóg væl um áðrenn tey stíga út á vegin

keddari rødd, at tey viðganga at so er. Skeiva gongdin helt, sum sagt, fram í vikuskiftinum. Fýra bilførarar vórðu tiknir í Havn um vikuskiftið. Tað byrjaði leygarmorgunin klokkan tjúgu minuttir yvir fýra

um hvussu bilurin er skøddur, eins og hann kennir bilin og dugir at handfara hann í hálku. Allir bilførarar kunnu sanna, at bilurin er ikki at kenna aftur, tá hálka er. Men sjálvandi er tað ikki líka mikið

verður á plátuna, síggja bilførarar, um ljósini á bili teirra lýsa - í øllum førum framman. Ein annar møguleiki er at seta eina vatnrætta striku á somu plátu og so kundu bilførarar sæð, um ljósini á bili

gongu í einum slíkum stað, eigur tú at hava frammaliga í huga, at stórur møguleiki er fyri, at bilførarar als ikki hava sæð teg. Gakk tí varliga og stíg ikki út á vegin fyrr tú ert vísur í, at eingin bilur

bara 3 av 1000 bilførarum eru druknir, so ljóðar tað ikki av tí nógva. Men júst tað, at so fáir bilførarar kunnu volda so nógvan skaða, eigur at siga okkum eitt sindur um, hvussu vandamikið tað í veruleikanum

spakuligari og eigur at gera tað, um tað er neyðugt fyri at koyra trygt. Kanningar vísa, at nógvir bilførarar hava eina óveruliga fatan av førleika sínum og halda seg kunna koyra væl skjótari, enn ferðmørkini [...] ferðmørkini geva loyvi til. Hesir ilskast inn á ferðmørkini og hava hug at bróta tey. Felags fyri hesar bilførarar er, at teir í stóran mun undirmeta vandarnar í ferðsluni og fylgjurnar av teimum. Flestu av okkum

stór, at miðalferðin er lækkað í royndarøkjunum og serliga hevur royndin havt við sær, at færri bilførarar hava torað at farið upp í tað heilt stóru ferðina. Og ikki minst hevur hetta ávirkað hýruvogns