bústaðarfíggingina munandi. Tað er gott við sterkum bankum. Men tað er uppaftur betur, um bankarnir fáa tað mótspælið sum ger, at fólkið og samfelagið eisini fær part av vinninginum. Vónandi liggur
við sær, at venjingarnar undan síðstu umførunum ikki høvdu verið órógvaðar av, at bestu spælararnir vóru upptiknir av landsliðsørindum. Í oktober eiga Føroyar heimadystir ímóti Svøríki og Írlandi
fyrstu tíðina, men sambært hesi serfrøði, so fer tað at løna seg aftur í ríkiligt mát, tá stovnarnir koma fyri seg aftur, og vit við einum minni flota kunnu fiska meira og betri fisk. Men politiska telvingin
ikki skal snúgva seg um tunlar ella druknar í kjaki um sparingar á almannaøkinum. Politikararnir skylda okkum eina sakliga viðgerð, sum skal elva til framburð og optimismu.
at summi Javnaðarfelag hava havt eina demokratiska tilgongd til formansvalið, har limirnir á limafundi sleppa at siga sína meining. Men í nøkrum feløgum hava nevndarlimir tikið limirnar
samtykkja eina lóg, sum at kalla trekkir tenninar úr verkfallinum soleiðis, at politikararnir kunnu definera, hvørji størv ikki skulu rakast av einum verkfalli. Tað er ikki nóg mikið við tí, at
Fólkaflokkurin førir sama borgarliga politikk – eftir síni egnu stevnuskrá, meðan ískoytisflokkarnir í samgongu bara tosa. Miðflokkurin kundi kanska prógvað sítt virði sum »sosiala samvitskan« í
kar í sambandi við keyp og sølu av fastogn, tí her eru so nógv áhugamál blandað saman. Bankarnir eiga báðir hvør sítt húsameklarafelag. Meðan annar bankin eigur eitt tryggingarfelag, so er
niðurtónar fullveldishugsjónina. Tað málið kann loysast við eini nýggjari stjórnarskipan, um flokkarnir megna at gera semju um tað. Tað sær tó eitt sindur svart út, at Tjóðveldi verður við í tí breiðu semjuni
einum tiltaki av hesum slag, sigur Jógvan Skorheim, borgarstjóri. Á Fólkafundinum fáa luttakararnir høvi at skipa fyri sínum egnu tiltøkum, tað veri seg kjakfundir, fyrilestrar ella onnur upplýsandi
