omin tjóð, sum (næstan) fótaði sær Men hvussu hevur hetta kunnað latið seg gjørt. Kaga vit í søgu okk­ara, so má viðgangast, at tjóðin var við at týnast. Fólkatalið var lítið, tjóðareyðkenni við at kámast [...] fíggjarligan ríkisstuðul, og nøkur málsøki eru framvegis felags- ella ríkismál. Hetta handikappar okk­um sum land, og eisini í sam­skifti við onnur lond. Hetta ger eisini, at politiska arbeiði í Før­oyum

, áðrenn kravið um trygdarskeið fær gildi. Hetta eigur og skal bera til í eini fiskivinnutjóð sum okk­ara. Tað einasta, ið krevst, er, at Johan Dahl ger eina lítla broyt­ing av kunngerðini, sum fyriskrivar

norður­eftir undir Svart­­hamars­rók, og vit hava staðið við endan av hesum garði og hildið fast um okk­ara ódn. Henda dag, meðan skeiðið var í Havnini um at verða real­­­istiskur og realisera seg sjálvan

brosandi familju­limum. Lilja er yngst av trim­um syskjum, og hon er slóð­brótari. – Eg eri tann fyrsti í okk­ara familju, sum fer á uni­versi­tetið at ganga. Mamma er frisør og pápi maskin­meistari, og eingin

er. Ein kanning av, hvørj­ar frá­sagnir verða sagd­a­r, hvat knýt­ur okkum sam­an, og hvat skil­ir okk­um sund­ur. Og hvat er ser­stakt fyri okkum her í Norð­ur­lond­um. Íslendska listakvinnan Stein­­unn

Nærlagdur var hann, sum óivað fáur lærari. Tað var ikki bert lærdóm, vit fingu frá gamla Lützen, hann var okk­um í øllum eitt gott fyri­dømi. Hann lærdi okkum góðan fólka­skikk, og ikki var hann vanur at gera

samtykkja – tað var í 1993, var upp á 2.500 milliónir! Hetta lýsir kanska broytingarnar í samfelag okk­ara – og í politikki, tey árini Jákup var virkin politik­ari. Eitt av málunum, sum Jákup var errin

hesum misfostri. A,B,C flokkarnir vildu í 2005 vera við, at henda nýggja sam­bands­­lógin kom at vinna okk­um ein munandi meira sjálv­støðugan og sjónligan leiklut á uttan­ríkis­politiska pallinum. Neyðugt

fyri tíð síðani at heiðra onkran av teimum, sum høvdu lagt lunn­ar undir á­tak­ið, og sum høvdu gjørt okk­urt ser­stakt. Mikk­alina Glas fram­leiddi átakinum tríggj­­ar stórar einglar, sum skuldi gevast sum

tíðin má vera komin, hvar ið vit sleppa øllum dupultfunksjónum á sjúkr­a­húsøkinum. Vit mugu seta okk­um sám mál, at vit skulu ongar dup­ult­funksjónir hava í FØroyu, og vit skulu menna samstarvið við