uppundir búseting og lív í útjaðaranum. Um hesin útjaðarin hvørvur, so vil tað ikki siga tað sama, sum at avbjóðingin viðvíkjandi út­jað­aranum hvørvur. Útjaðarin verður altíð. Spurningurin verður bara, hvar

tryggja tey minni mentu, endar tað við, at tey sterku liggja køvd eftirá – og so yvirlivir eingin! Útjaðarin hevur stórt virði – og kann fáa enn størri virði, t.d. sum ferðavinnutilfeingi. Nógvir vinnuligir [...] sterku liðunum í samfelagnum, sum skapa størstu virðini – og skerja eyðsýndar vinnumøguleikar! Útjaðarin verður ongantíð so virðisskapandi sum meginøkið – og fær eisini í veruleikanum størri gleði í longdini

kapitalurin virkar sum ein flugufangari í hesum førinum, tað sigur seg sjálvt, og kapitalveiki útjaðarin stendur ikki ímóti trýstinum, bløðir loyvini burtur og fær í verandi støðu ikki hendur á teimum [...] í einum hugsaðum politiskum merglopnum ryggi. Regionalu trupulleikarnir kundu verið loystir, nú útjaðarin aftur hevði fingið atgongd til og møguleikan at keypa burturav tilfeinginum. Rættarstøðan hevði

heldur at siga greitt hvat tey halda, sigur Henrik Old. - At vit fingu eitt valdømi hevur gjørt, at útjaðarin hevur trupulleikar, og tað er elitan á miðjuni, sum skal dominera, og talið á tingfólk frá útjaðaranum

hann eigur at sita har. Hóast tann nýggja tøknin gevur útjaðarøkjunum nýggjar møguleikar, so skal útjaðarin ikki rokna við, at fáa nakra gávu á hesum øki. Tað nyttar ikki at sita og bíða eftir, at okkurt

myrkabláum og grønum. Alt, sum eygað festir seg við á miðjum lørifti, er reint og klárt, men út við útjaðarin á myndun-um, eru skapini kám og slitin. Tað er tann stoltleiki, sum Munch hevur í sínum strokum

fyrimunarligt, at henda almenna umsiting liggur so nær brúkarunum sum gjørligt, og í ljósinum av, at útjaðarin eigur sín rímiliga part av teirri almennu føroysku umsitingini. Hetta lógaruppskotið um flyting

verða vit vakt av lammeterilsi og støðugt mint á, at »Tórshavn er ikki heimsins nalvi, og jørðin og útjaðarin mala ikki runt um Havnina«. Snimma og seint verða vit mint á, at Havnin skal ikki halda seg vera

hetta hendir, hóast minnilutin í bygdaráðnum ferð eftir ferð er komin við uppskotum um, hvussu útjaðarin í kommununi kann mennast. Fleiri við henni eru tí so líðandi vorðin sannførd um, at tær smærru bygdirnar

vísir Henrik Old á, at tað tykist sum, at virksemi kring Havnina bara veksur meira og meira, meðan útjaðarin minkar. -Vit kunnu ikki bara standa og hyggja at hesum útviklingi. Tað er neyvan heldur uttan grund