ikki gerast eftirbátur í ítróttar- og trivnaðarmøguleikum, noyðist hann at taka slík mál í egnar hendur – so leingi skil er í tí. Hesaferð var kortini ikki so nógv nýtt í málinum um Neistahøllina. Tann

Dollin systkina­barn við m.o. Victor Daniel­sen og beiggja hansara Gunnar, kendur skipari. Kvettu hendur av livandi fólki Dollin fór til Skotlands, har hann lærdi til maskin­meistara. Hann fór út at sigla [...] patrón­ir útflýggjaðar aftaná lokn­an »arbeiðsdag« skuldu her­­­menn­­inir geva í býti av­kvettar høgra­­­hendur á eins nógvum fólki, sum teir høvdu nýtt patrónir. Vóru patrónir farn­ar til spillis, ja so vóru

fyri at uppliva tað, og vera ein partur av tí. Lært okkum at fara væl um tað ið er litið okkum upp í hendur. Tey hava lært okkum, og hava sjálvi liva eftir tí megin­reglu, sum stendur í Bíbliuni, at saman

tryggleikan og er fyribyrgjandi ístaðin fyri, at hon ofta ikki skal koma upp í leikin, fyrrenn skaðin er hendur. Men hon leggur afturat, at tá ið bygnaðarbroytingarnar vóru fyri fyrr í ár, fingu bæði hon og Løgtingið [...] er tað eitt hjartamál hjá landsstýriskvinnuni í innlendismálum at yvirtaka løgregluna á føroyskar hendur. Annika Olsen heldur, at løgreglan og sýslumenn hava so stóran av avgerðandi leiklut í føroyska [...] eigur tað verða ein partur av politiska grundarlagnum, at løgreglan verður yvirtikin á føroyskar hendur.

tær fram beri”, ”Mær halda Harrans hendur” og ”Tak róðrið, Harri, ver mær hjá”. Av Vinnuháskúlanum varð farið niðan í Viðarlundina, har sálmurin ”So tak tá mínar hendur” varð sungin, løgmaður legði krans

ein eins trygg­an bý, sum hann hevur verið, men poli­tiið mælir frá, at fólk taka sakina í egnar hendur. Elsa Bech hevur bara rósandi orð at geva politinum í Malmø. – Eg haldi at politistarnir eru óvan­liga

seymaði øll klæðini, sum børnini gingu í. Hon var eisini ein sera upplýst kvinna, las alt, sum hon fekk hendur á og kundi fortelja alt aftur fyri øðrum, so tað var øgiliga spennandi at lurta eftir henni. Í Norðradali

óheft embætisverk at tæna fólkinum og skipanini heldur enn politikarum. At reglurnar mangla og onki hendur, er tó ikki bara, tí áhugin manglar. “Umboðsmaðurin heldur, at síggjast kann ikki burtur frá, at

løgmaður vald til at steðga Johan Dahl í hesi ætlan hansara. Vónandi fer løgmaður ikki bert at sita hendur í favn og hyggja at, meðan Johan Dahl sum ein annar bulldozari brýtur niður týðandi verjugarðar í

ar og nakrar teirra, sum høvdu annan leiklut. Árni Joensen sigur, at tað var sera torført at fáa hendur á skjølum, tí øll skjøl, sum vóru í varðveitslu hjá politinum, fekk hann noktað atgongd til. Ikki